10  KASIM

Burhan Bursalıoğlu

YILIN SEVMEDİĞİM TEK GÜNÜ.

74 YILIN SEVİLMEYEN 74 GÜNÜ

ATAM:  ZANNETME Kİ SADECE 74 YILDA 74 GÜN SENİ HATIRLIYORUZ. ASLA. SENİ HİÇ UNUTMADIK Kİ.
HERGÜN SENİ DAHA İYİ ANLIYOR VE SANA DAHA ÇOK DEĞER VERİYORUZ.
SANA OLAN BAĞLILIĞIMIZ DAHA DA GÜÇLENİYOR.
SENİN BİZE BIRAKTIĞIN EMANETLERİN DEĞERLERİNİ,  YILLAR GEÇTİKÇE  DAHA ÇOK  ANLIYORUZ.
GENÇLİĞE HİTABENDE YAPTIĞIN UYARILARIN ANLAMINI ŞİMDİ DAHA İYİ KAVRIYOR, BU GÜNLERİ GÖRMÜŞ OLMAMIZDAN DOLAYI SENİN NE BÜYÜK BİR İNSAN OLDUĞUNU DAHA ÇOK  İDRAK EDİYORUZ.
ATAM,  HER NEREDEN OLUMSUZLUKLAR GELSE DE, SENİN BİZE BIRAKTIĞIN, BAŞTA CUMHURİYET VE TÜM  EMANETLERİN  YOK OLMASINA MÜSADE ETMEYECEĞİMİZİ BİLMENİ İSTİYORUZ.
74 YIL OLDUĞU GİBİ, BUNDAN BÖYLE DE   CENNET MEKANINDA RAHAT UYUMANA DEVAM ET.
ALLAH  SANA GANİ GANİ RAHMET ETSİN.

 

Y A Z S O N U

BİR YAZ DAHA BİTTİ

Burhan Bursalıoğlu

2012 Nisan'ında Bodrum'a gelirken, yaz aylarının verimli, üzüntüsüz, neşeli ve huzur içinde geçmesini dilemiştim. Çünkü geçmiş yazlarımda üzüntülü günlerimiz olmuştu. Çok yakın insanlarımızı kaybetmiştik. Onun için bu yaz böyle üzücü olaylarla karşı karşıya kalmamayı dilemiştim.

Dileğim bir olay hariç gerçekleşti diyebiliriz. Eylül ayında, Sivas Öğretmen Okulu mezunlarının 34 yıldır, 10 günlük beraberliğimiz, Kuşadası'nın Davutlar bölgesinde bir tatil köyü denen Egeriye Beach te 180 arkadaş buluştuk. Güzel geçmekte olan beraberliğimizin 7. günü, İzmir'de ikamet eden, hastalığı nedeniyle gruba bu sene katılmayam İsmail Gülamber'i, 8. gün, yine izmirde ikamet eden, O da hastalığı nedeniyle gelemeyen  arkadaşımız  Bedriye Sağlamer'i kaybettik. Onların üzüntüsünü yaşarken, 9. gün yönetici arkadaşımız Turgut Terzioğlu'nun aniden rahatsızlığı sonucu, onu da kaybettik. Bu kayıplar hepimizi bitirdi. İyi başlayan birlikteliğimiz kötü bitti. 
Bu olaylar 2012 yazının beni etkileyen, dileklerimin  bir kısmının yerine gelmeyen tarafıydı.
Bu elim ortamın dışında yaz aylarım iyi geçti. Dost, akraba,arkadaş ve çocuklarımın gelişleri beni çok mutlu etti, yaz aylarıma çeşni kattılar.
Bu arada 3 günlük Yunan Adalarına yaptığımız gezi de bu yazın başka bir özelliği idi.

Yaz bitti.Geri dönüş hazırlıklarımız da hemen hemen bitti. 7 Kasım'da yola çıkacağız. Aslında Bodrum bırakılacak gibi değil. Bugün 5 Kasım Pazartesi. Gökyüzünde bir nokta dahi bulut yok. Bakıyorum deniz de insanlar. Sahiller yine kalabalık. Her taraf yeşil ve rengarenk çiçekler. 16 Nisan'da Bodrum' geldik. O tarihten beri geçen haftaya kadar bir damla yağmur yağmadı. Geçen hafta bol, şiddetli , ama kısa süren  yağmurdan sonra, her taraf yeşillik oldu. Otlar  topraktan fışkırdı. Bahçemdeki narenciye ağaçlarımda çiçek açtı. Bir dalda çiçek,  aynı dalda  2012 nin meyvesi. Armut ağacını çiçek kapladı. Onda da  çiçek ve armut yan yana. Duta ne demeli. Haziranda meyvesini yediğimiz dutumuz Ağustos sonrası yaprakları sararıp döküldü. Yağmurdan sonra yeniden yaprak açtı ve meyve vermeye başladı. 15-20 gün sonra dutlar olgunlaşır kanısındayım.
İşte Bodrum böyle bir memleket. Burayı bırakıp gitmek olmaz, ama  öğrencilerimle, 18 Kasım günü  buluşmam  ve torunlarımla birlikte olmam için gitmem gerekiyor.
Umarım Allah sağlık verirse, kış aylarımız üzüntüsüz geçerse, seneye tekrar buraları görmek kısmet olur.

Sizlerin de kışlarınızın  mutlu geçmesi dileğiyle hoşca kalın.

CUMHURİYET BAYRAMI KUTLAMALARINDAN

BANK-EV  imizde CUMHURİYET RESEPSİYONU



Coşkulu kalabalığın bir bölümü

Burhan Bursalıoğlu

Cumhuriyet Bayramımız tüm Ülkemizde ve dış temsilciliklerde kutlandı. Özellikle, yürüyüşe izin verilmeyen Ankara'nın durum merakla bekleniyordu. Yürüyüş kararı alan sivil örgütler, Ankara valiliğinin katı tutumuna rağmen, eski TBMM binası önünden hareketle, Anıtkabirde son bulacak yürüyüş planlanmıştı. Polisin barikatına, su  ve biber gazı sıkmasına rağmen, direnen yüzbinlerce insan seli dağılmamış, yürüyüşünü  aksatmamıştır. Sonuçta sağduyu hakim olmuş,  yolun açılması   ile, tatsız başlayan yürüyüş tatlı bir şekilde, Anıtkabirde sona ermiş oldu.
Türkiye'nin her tarafında, Kentte, kasabada, belde de, köyde Cumhuriyet Bayramımızın 89. yılı, geçmiş yıllara benzemeyen büyük bir coşku ile kutlandı.

Türk  Sanat Müziği Koromuz

1173 konutlu, Bank-Ev  sitemizde de, gece Yönetim Kurulumuzun programladığı resepsiyon yapıldı..
Sosyal tesislerimizde, her taraf bayraklarla donatılmıştı. Her masada  4 kişilik kanepeler, yanında  leblevi, ayrıca 4 adet  küçük bayraklar vardı. Girişte yakalarımıza Türk Bayraklı Atatürk'ün resmi takıldı. Sinema perdesi ve perdede,saat 19.30 dan itibaren kapanışa kadar gösterilen Atamızın resimleri ve  ve kendi sesinden söylevleri gösterildi. 300 ün üzerinde  onur veren Bank-Ev liler, üst üste 3 kez 10. yıl marşını söyleyerek açılış yapıldı.

Sitemizin  Yönetim kurulu başkanı Esin Domaniç Şahinbozkır ve Yılmaz Bey

Açılış konuşmasını  sitemizin  Yönetim Kurulu Başkanı Sayın Esin Domaniç Şahinbozkır  yaptı. Kendisinin Gazı ve Kastamonu'da ilk şapka giyen dedesinin torunu o9lduğunu belirterek, Cumhuriyet Bayramımızı kutladı.
Taktimciliği yapan, sitemizin popüler simalarından olan sayın Yılmaz  Bey,   sitemizde oturanlarından oluşan Türk Sanat müzüği korosunu sahneye davet etti. Enstrumanların da hazır olduğu belirtilerek, Televizyon ve radyo korolarında şeflik yapan  bir arkadaşı,koroyu yönetmek için davetlilere tanıttı. Yılmaz Bey tekrar 10. yıl marşını söyleterek kapanışa kadar Türk sanat ve halk müziği ziyafeti çekildi.

Nigar Uluerer  sahnede

Bu arada aramızda bulunan , bir zamanların meşhur Türk müziği sanatçısı olan  Nigar Uluerer, istek üzerine  sahne alarak birkaç şarkı söyledi. Geçmiş yaşına rağmen söylediği şarkılar ayakta alkışlandı. Zaman zaman da koroya iştirak ederek koro ile birlikte şarkılara katıldı.

Nigar Uluerer  koroda

Milli kıyafetleriyle, Ege  oyunlarını eşıyle  birlikte   sunan sanatçı arkadaşımızda geceye renk kattı.
Bu gösteriler olurken, video gösterileride devam ediyordu.
Geç  saatlara kadar  devam eden Cumhuriyet  resepsiyonumuz, marşlarla sona erdi.
Gecemizi düzenleyen Yönetim Kurulu  başkanımız sayın Esin Domaniç Şahinbozkır'ın şahsında, yönetim Kuruluna, emek veren arkadaşlarımıza ,esprileriri ve rahat taktimleriyle neşe katan Sayın Yılmaz     Bey'e teşekkürlerimi sunuyorum.

Folklorcu çift Ege oyunlarını sunuyorlar

Bundan sonraki yıllarda Cumhuriyetimizi, kazaya uğramadan, daha coşkulu bir şekilde kutlamayı Tanrıdan nasip etmesini bekler, yaklaşan 10 Kasım'da, Atamızın 74. ölüm yılının da, O'a layik bir biçimde kutlanmasını  diliyorum.

MİLLİ BAYRAMLARIMIZ

CUMHURİYET  BAYRAMI  SIFIRLANDIRILAMAZ

 Burhan Bursalıoğlu

Bu gün Cumhuriyet’imizin 89. Yılı.  Son iki yıl hariç her yıl bayram olarak  29 Ekim’lerde, Türkiye  sınırları içinde, dış ülkelerde, Türkiye Cumhuriyeti’nin temsil edildiği her yerde ve Kıbrıs’ta , Türk Vatandaşı kimliği taşıyan, azınlıklar da dahil olmak üzere  kutlanmaktadır.  Son iki yıl çok basit nedenlerden ötürü kutlamalar eğlenceler, gösteriler ve mutat resepsiyonlar yapılmadı.

Bu sene de,bazı yasaklar geldi. Ankara’da düzenlenmek istenen yürüyüş Ankara valisi tarafından yasaklandı. Harp Okulu öğrencilerinin  son iki seneye kadar yaptıkları yürüyüş de trafiğin aksamaması gerekçe gösterilerek izin verilmedi.  Bildiğimiz, Amasya Valisi tarafında yapılması düşünülen resepsiyonun bir pastanede yapılması haberi gündeme düştü. Sanki Amasya’da salon yokmuş gibi bu çok önemli geceyi bir pastanede düzenlemek, Amasya’ lılara bir hakaret olarak düşünüyorum. Resepsiyonun yapılmaması bence daha mantıklı olurdu.

Cumhuriyet’imize ve onun  kurucusu Atatürk’e yapılan aşağılayıcı davranışlar, onur kırıcı uygulamalar, düşmanca davranışların  nedenlerini ,inanın anlayamıyorum.

Cumhuriyet’imizin kurucularının hepsi rahmetli oldu. Başta Atatürk olmak üzere Cumhuriyet kurucularına karşı unutturma kampanyası başlatıldı. Atatürk resim ve posterler çöplükte, büstleri  ve maskları parçalanmış bir durumda yerlerde sürünüyor. Ders kitaplarından  resim ve metinler çıkartılmış, Onuncu yıl marşı ile alay edilir duruma geldik. İmam hatip öğrencileri heykellere çıkıp  el hareketleriyle  düşmanca davranışlar  içinde alay etmekteler.  Milli  Bayramların tamamen kaldırılması için kısım, kısım kırpılmakta, bazı etkili eylem, gösteriş ve toplantılar yasaklanmaktadır. Atatürk devrim  ve  Cumhuriyet’in bekçileri olarak  tanıdığımız Türk Silahlı Kuvvetleri  kuşa çevrildi. Tüm  Atatürkçü paşa ve subaylar  tutuklandı. Ordudaki Atatürk’çü subaylar  tasfiye edildi. Böylece her yapmak istediklerini  korkusuzca yapma ortamı hazırlanmış oldu.  Ulus Devleti bitirilmek isteniyor. Milli değerlerin  ortadan kaldırılmasına çalışılıyor. Yapılan ve yapılacak olanlarla nereye varacaklarını bilmiyoruz. Bir hedefleri nin olduğunu sık sık söylüyorlar . 2023. Yani Cumhuriyetin 100. Yılı.  Tabii o tarihe kadar yönetimde kalırlarsa, bizlerin de ömrümüz yeterse göreceğiz.

Ama yine de diyorum ki,  bu insanlar yakın tarihimizi anlatan kitapları okumamışlar  Cumhuriyet  tarihinin sayfalarını karıştırmamışlar. Cumhuriyetimizin nasıl  kazanılmış olduğunu  bilmiyorlar. Bilseler, O insanların kemiklerini sızlatacak ne söz söyler ne de  yapılmış olanları yıktırırlardı.  Bu günkü mevcudiyetlerini,  bu günkü mevkilerini , rahatlıklarını, aileleri ile huzurlu oluşlarını, mutlu oluşlarını, babalarını tanımış, baba sevgisini tatmış olmalarını, varlıklarını,  köle olmaktan kurtulmalarını, ulusun hür ve bağımsızlığını sağlayanın, parasız, ordusuz, silahsız, bir avuç  arkadaşıyla, kelle koltukta, dünyanın en güçlü devletlerine karşı koyanlara, Atatürk  ,İsmet İnönü, Kazım Karabekir,Kemalettin Sami Paşa, Halit Paşa,  Kazım Özalp Paşa, Fethi Okyar’a , kısaca yaşamlarını  O insanlara  borçlu olduklarını bilmiyorlar. Cumhuriyetimizi n  hangi imkansızlıklarla , nice şehit ve gaziler  vererek kurulduğunu  bilmiş olsalar, Türk’ün geleneğinde  olduğu gibi, “ Ölenin arkasından  kem söz  söylenmez.”  İnanışımıza göre  konuşmaz  ve onları küçüksemezlerdi.

 İstiklal Savaşımızın kazanılmasında, düşmanların Anadolu’dan kovulmasında, camilerimizin kiliseye dönüşmemesinde, minarelerin sessiz kalmamasını,  bayrağımızın yerine başka bir devletin  bayrağının asılmamasını sağlayan, babası belli olmayan çocukların doğmalarını engelleyen Türk Ulusunun ve Türk devletinin dünya üzerinden silinmesine müsaade etmeyen yürekli insanlara  borçlu olduklarını bilirlerdi. Türk Ulusu yekvücut , tek yumruk olmuştu.  Düşmanların başına  balyoz gibi indi. Ve o vuruşun ardından oluşan Cumhuriyet ve onun getirdiği Devrimler, yenilikler bir bir yok edilmeye uğraşılıyor. O şerefli kahramanlar unutturulmaya çalışılıyor, Atatürk köşeleri okullardan kaldırılıyor. Andımız yasaklanıyor, heykellere saldırılarak tahrip ediliyor. Heykellere çiçek  konması yasaklanıyor. Evet,  bu çiçek konmasının yasaklanması  hangi mantığa uygun anlayamadım. Aslında hiç birini anlayamadım da, bu bana biraz değişik geldi. Atatürk’ün mozolesine çelenk koyanlar, heykellere konmasını yasaklıyor. Acaba diyorum ileride mozoleye çelenk konması, hatta Anıtkabir ziyareti de yasaklanacak mıdır?

Bazı olaylar da tek başına olmaktadır. Yöneticiler bu gibi olaylar karşısında da suskun durmaktalar. Yasaklar delinmekte, demokrasinin olduğu bir ülkede bir veya birkaç kişi , vatandaşın hür iradesine karşı gelmektedir. Bunların önü alınmazsa ileride ne olur bilinmez.

Masallar vardır, inanılması mümkün olmayan olaylar dizisidir.  Bazı insanlara, elde avuçta hiçbir malzeme, makine , insan gücü olmadan, her tarafımız  son model silahlarla donatılmış düşman  ordularıyla çevrilmiş düşmanı yeneceksin, 600 yıllık  bir İmparatorluğa son vereceksin, ve Cumhuriyetle idare edilecek yeni bir devlet kuracaksın, halkına özgürlük yolu açacaksın, onlara medeniyet ve bağımsızlığı getireceksin, Din özgürlüğü ve laikliği bahşedeceksin, kısa zamanda bunları yapacaksın. İnanılacak gibi değil. İşte bunlar bazı insanlarımıza masal gibi geliyor.  Çünkü, gerçekleri kabullenemiyorlar.

O günleri görmeden , yaşamadan, okumadan yorum yapanlar, bu günlerle kıyaslayıp alay edenler de var.  Koca bir devlet kuran Mustafa Kemal Atatürk, çayını tatlandırmak için tek şekerin yanına ikinci bir şekeri bulamazken, yaverine,camideki insanlardan topladığı 1000 lirayı  getiren Ankara Müftüsüne, şekeri, kahvesi olmayan yaverin  durumu belli etmemek için,  müftüye –“ Size bir şey ikram  etmek isterdim, ama, çayı ve kahveyi sevmediğinizi biliyorum.Onun için bir şey ikram edemiyorum” diyişine karşılık,   gerçeği kavrayan müftü de yaveri bozmamak için, “Haklısınız. Ben ikisini de kullanmıyorum. Sizi fazla meşgul etmeyeyim.  Giriştiğiniz bu kutsal  işinizde Allah size yardım  edecektir.” Diyerek ayrılıyor.

Bu günkü imkanlarla o zamanki  imkanları  karşılaştırarak 90 yıl öncesiyle alay edenler de var. Bugün Başbakan’a   7.  modern   uçak siparişi   veriliyor.  Dar ve tahta sıralarda oturan  milletvekilleri,şimdi  lüks deri koltuklarda oturuyor.  90 yıl önceki Vekiller,  han köşelerinde, arkadaşlarının bir,iki gözlü  odalarında kalırken, şimdikiler lüks ev ve dairelerde kalıyorlar. Vekillerin Meclisteki  odaları yenileniyor, Marmara mermeri  İznik çinisi ve Afrika’dan ısmarlanan  ahşap  malzemeleriyle  onarılacak. Meclis Başkanlık Konutu adı verilen lüks evlerin yapımında en son yenilikler yapılacak, 2500 yıl bozulmayan Küfeki taşları ve Afrikada yetişen iroko ve venge ağaçlarının tahtaları kullanılacak. 90 yıl önce Meclise yaya veya fayton,at gibi vasıtalarla gidilirken, bu gün Vekillerin altında özel şoförlü  yüzbinlerce değerinde lüks mersedesler var. Vekillerin yardımcıları , danışmanları ve sekreterleri, Meclis başkanının 60 danışmanı da caba.

 Her vekil  seçildiği bölgenin sorunlarıyla ilgilenmek ve onlara çözüm üretmek  mecburiyetindedir. Onun için, o dönem seçilemeyen  eski vekilleri  danışman olarak değil de, bölgesini iyi tanıyan birisini  danışman yapmak  daha uygun değil midir.  Yardımcıya ne ihtiyaç var anlamış değilim.

Şimdi, bu insanlar,  kendilerini  Meclise girmelerini sağlayan,  bu kadar imkanlar tanıyan, mutlu, huzurlu ve rahat yaşamalarını sağlayan  Cumhuıriyet’in ve onun kutlama programlarının, şimdilik, bir kısmına  yasak getirmektedirler.

Devlet Erkanı, Belli günlerde Anıtkabire    giderek  mozoleye çelenk koyuyor, bir taraftan da Atatürk ve İstiklal  savaşı şehitlerimizi temsil eden abidelere çiçek konması yasaklanıyor.  Umarım ileriki tarihlerde mozoleye çiçek konması yasaklanmaz.

Büyük Önder, büyük Kumandan, en büyük Türk, Mustafa Kemal Atatürk beyinlerimizde öyle yerleşti  ki, onu oradan koparmak mümkün olamayacağı gibi Cumhuriyet’in yerine  bir başka rejimin konması  da  imkansızdır.

Bir gün bu yanlışlardan dönülecektir. Ne de olsa Türkiye tarihi okumasalar da hepsi Cumhuriyet çocuklarıdır. Temennim, en kısa zamanda doğru yolu bularak, bu Milleti fazla üzmemeleridir.

Cumhuriyet’imizin 89. Yılı tüm Ulusumuza kutlu olsun.

 

 

BAYRAMLARIMIZ

KURBAN  BAYRAMIMIZ

Burhan Bursalıoğlu

Bugün Dini Bayramlarımızdan ikincisi olan Kurban Bayramını kutlamaya başladık.
İslam Alemi'nin  coşkuyla  kutladığı iki Bayramımız var. Bu yıl birincisi olan Ramazan Bayramını, her nekadar, terörün ve trafik canavarının  verdiği maddi ve ölümlü zararları olmuşsa da, ve her nekadar, bazı insanlarımızın, Bayramı evinde dost ve akrabaları ile geçirme yerine, soluğu deniz kenarında almışsalar da, yine de örf ve adetlerimize uyguna yakın bir şekilde geçirdik.
Aradan 2 ay gibi bir zaman geçti ve Kurban Bayramımıza kavuştuk. Bu iki  Bayram arasında terörün doruğa tırmanmış olması, onlarca şehit ailelerinin  feryatları, sel sularının yaptığı maddi ve manevi kayıpları, değişen okul yönetmeliklerin halkımızda oluşturduğu tedirginlik, adli yargılamaların devamı,  inanın ne geçmiş bayramın izlerinin  bıraktığı olumlu yönlerinin  zevkini çıkarmak, ne de, bu bayramı karşılama hazırlığı yapma gibi,geçmiş  zamanlardaki gibi bir seviç ve heyecan içinde olamadık.
İki ay önceki olumsuzluklar fazlası ile hala devam ediyor. Üstelik, kesilecek kurbanların yeri ve acemi kasapların işkence ile kesecekleri kurbanların görüntüleri de ayrı bir üzüntü.
Etrafıma bakıyorum. Hiç kimsede özel bir hazırlık yok.  Bir heyecan, bir hareket, alışveriş yok. İmkanları olan Güney illerine  veya yurt dışına gitmektedirler.  Sanki insanlar bayramı yalnız geçirme taraftarı gibi.  Aile, dost, akraba, arkadaşları ile  birlikte bayramı geçirmek yerine, mekan değiştirmeyi tercih eder durumdalar. Oturup, bayram ziyaretçilerini bekleme yerine, denize girmeyi, özgürce dolaşabileceği,  görmediği ülkeleri gezmek onlar için Bayramdan kaçmak gibi değil midir. Ben öyle algılıyorum.

Peki, bayram dan uzaklaşan ailelerin , yetişmekte olan çocuklarına, bayramın kutsallığı, bayram sevinci, bayramın gelenekleri, örf ve adetleri nasıl öğretilecektir. Yaklaşan Bayram  heyecenı, çocuklara alınacak hediyelerin zevki nasıl tattırılacaktır? O çocukların sevinci ve gelecek bayramları dört gözle bekleme duyguları nasıl aşılanacaktır.?
Benim çocukluğumda, yaz kış olsun, bayram hangi mevsime rastlarsa rastlasın, önce ev temizliği yapılırdı. Boya, badana ve tamirat ön şarttı.  Ramazan Bayramında   tatlılar,çocuklara elbise, ayakkabı gibi hediyeler alınır, onları yastığımızın altında saklardık.   Bayramlaşmaya gelecek olan çocuklar için mendil ve bozuk para ,şeker alınırdı. Tepsi, tepsi tatlılar hazırlanırdı. Kurban Bayramında aynı hazırlıklar yapılır, ayrıca kurbanlıklar alınır, en az bir hafta o hayvan bakılır, boynuna kurdale takılırdı. Çocuklar onu gezdirirdi.

Bayram namazından sonra herkes bayramlaşır, evde çocuklar yeni giysilerini  giyer,   büyüklerimizden  başlayarak bayramlarını ellerini öperek kutlar, harçlığımızı alır, yakın ve mahallemizdeki evleri ziyaret ederdik.  Dargınlar barışır, düşmanlar dost olurdu.  Zamanımızda yozlaşma görüyorum. Aynı apartmanda, karşı karşıya oturanlar birbirine ziyarette dahi bulunmuyorlar. Merhaba bile demiyorlar.  Bu durum Sosyologlar tarafından enine boyuna incelenip  durum raporu çıkarılarak nereden nereye indiğimizi göstermeliler.

Bu bayramın bir başka üzücü yönü de kurbanlıkların kesildikten sonra birakılan atıklar. Geçmiş yıllarda gördüğümüz çirkin manzaralar, umarın bu bayram sonrasında görmeyiz. Belediyelerimizin alacağı önlemler ve bu önlemlere uymayı görev addeden  kurban kesicilerinin davranışları sonucunda dünyamıza karşı gülünç duruma düşmeyiz.
Tüm halkımızın,  bütün olumsuzluklar yanında. Kurban Bayramını, mutlu , sağlıklı, üzüntüsüz, doğal afetsiz, terörden uzak geçirmelerini diliyor, sevgi ve saygılarımı sunuyorum. 















 

SÖO BİRLİKTELİĞİ

SÖO MEZUNLARI TOPLANTISI İYİ GEÇMEDİ.

Burhan BURSALIOĞLU

29 Eylül sabahı Bodrum'dan3 araba ve eşlerimizle birlikte 9 Sivas Öğretmen Okulu Mezunu
arkadaşlarımla Kuşadası- Davutlar'da bulunan Egerie Bach tatil köyüne doğru yola çıktık. 2 saat sonra tatil köyüne vardık.

34. buluşmada arkadaşlarımızla karşılaşma heyecanını beklerken, karşımıza Rus ve Bulgar turistleri çıktı. Burası Rus ve Bulgar turistlere hitap ediyormuş. Duvarlardaki uyarı yazıları ve levhalar Bulgarca ve Rusça.

Bizden önce gelen ve bizden sonra gelen arkadaşlarımızla sarmaş dolaş olduktan sonra,odalarımızın anahtarlarını saat: 15 den sonra verdiler. Bir kısım turistlerin boşalttığı odaların temizliği için bekletilmişiz.

TURİSTİK  TESİS

 

Genel olarak, yabancılara hizmet veren bu tatil köyü sanki kendi haline bırakılmış, bakımsız,kullanılacak araç gereçler in bir kısmı bozuk,kırıl ,boyasız,çatlak veya çalışmaz durumda idi. 34. yılımıza kadar gittiğimiz hiçbir yerde bu kadar bakımsız,terkedilmiş hiçbir turistik tesis görmedik. Yemekhane çok geniş. Açık ve kapalı bülümleri var. Ama hizmet sıfır. Açık büfe, çeşitli yemekler,çeşitli salata ve tatlılar. İlk günden barsakları bozulanlar,hastalananlar son güne kadar devam etti. Su bardakları,çay bardakları ve çay kaşıkları plastikten,ekmekler bütün olarak masaya konmuş yanında da bir ekmek bıçağı, herkes ihtiyacı kadarını keserek alıyor. Şikayetlerimizin sonucunda sadece çay bardakları kulplu porselenlerle değiştirildi.

BİSİKLET VE YÜRÜYÜŞ PARKURU

Çevre bakımı sıfır. Bütün çiçekler solmuş,kuruyan yapraklar temizlenmemiş,çöpler köpekler tarafından dağıtılmış, kısaca hoş olmayan görüntüler. Mücadele yapılamadığından da sivrisinekler pek çoktu. İlk günden itibaren sineklere yem olduk.

Sonradan öğrendik ki, Bu tesis Zıraat Bankası tarafından 49 yıllığına kiraya verilmiş. Kiracı birkaç sene tesisi kullanmış ve geçen yıl da bir başkasına nasıl satmışsa satmış. Yeni alanlar tesisi yıkıp büyük bir otel yapacaklarmış. Netekim 9. günümüzde birileri geldi, kurban kestiler, çıkacağımız gün, daha tesis boşaltılmadan, 20-30 işçi ve dozerler gelerek yıkıma başlandı. Akşam için uçak bekleyen, otobüs saatini bekleyen oradaki arkadaşlarımızdan öğrendiğimiz kadarıyla, yataklar, televizyonlar, masa sandalyeler toplanmış ve yıkım da tamamlanmak üzereymiş. 

Ertesi sabah  Pazar günü, yani 30 Eylül , saat 07 de kalkarak sahilde yürüyüşe başladım. 10 kilometrelik ,3 metre genişliğinde yürüyüş ve 3 metre genişliğinde de bisiklet parkuru yapılmış. Yürüyüş parkuru  ile deniz arasındaki ince ve sarı kumdan oluşan kumsal, her tarafta 50-60 metre  genişliğinde. Parke taşlardan döşenen yürüyüş ve bisiklet parkurundan sonra 70-80 metre yeşil alan bırakılmış. Yeşil alandan sonra  site evleri.  Tüm site evleri  denize dik şekilde planlanmış. Bütün  evler denizi görüyor. Güzel bir planlama ile yerleşim alanı oluşmuş. Ne yazık ki, sitelere ait olan yeşil alanlar çok temiz, belediyeye ait olan bölgeler ise çöp yığını. Ana caddelerin kaldırımları, ağaçların altları da çöplük. Belediyenin sanki temizlik birimi yok.

Hakkı ÇAĞLAR, Metin GÜVENÇ, Ben, H.H.Tekışık,İzzettin UZUNCAve İlhami Erdağı

Tesisin en olumlu çalışması, her sabah oda bakıcı kadınların gelip temizlik yapması, etrafı ve yatakları düzeltmeleri, pikelerle değişik duruşlarda kuğu modelleri yapmaları. Onlardan herkes memnundu.

Yarı açık, Pegasus adı verilen oyun bölümünde hiçbir oyun aleti yoktu. Buna karşılık su, çay,neskafe ücretsiz ve devamlı idi. Birçok arkadaş dışardan oyun kağıdı, okey takımı aldılar, denizden arta kalan vakitlerini oyun oynayarak geçirdiler.

Tesisin bütün olumsuzluklarına karşı kendi imkanlarımızla geziler oluşturduk. Tekne ile koy gezileri, Meryem Ana, Efes, Selçuk, güzelce gezilerinin yanında, Yunanistan' ın Sisam adası gezisi gibi.

35 arkadaş birleşerek yakında bulunan müzikli gazino da 2 gece yemekli eğlence düzenledik.

BEKLENMEYEN KAYIPLARIMIZ

 

Bu arada, 2 günlüğüne, Ankara dan Hüseyin Hüsnü Tekışık, Cemil Mıhçı ve İzmir'den İzzettin Uzunca geldiler. 2. eğlence gecemizde 1945 ve 1948 mezunları bu efsane öğretmenlerimiz de aramızdaydı.

BEDRİYE SAĞLAMER 

                                                              İSMAİL  GÜLAMBER

Gelenler gelmeyenleri merak ederken,İzmirde ikamet eden, her toplantımıza eşiyle iştirak eden Sivas Öğretmen Okulu 1953 mezunu, 1933 Diyarbakır doğumlu İsmail Gülamber arkadaşımızı ve iki gün sonra da, yine İzmir'de ikamet eden 1951 SÖO mezunu Sivas 1932 doğumlu Bedriye Sağlameri' kaybettiğimizin haberi neşemizi alıp götürmüştü. Bedriye ve İsmail arkadaşlarımıza Allahtan rahmet diliyorum. Aile, dost  ve SÖO mezunlarına da başsağlığı, kalanlara da uzun ömürler diliyorum.

Üzüntümüz   bukadarla da kalmadı.

34. buluşma organizesini arkadaşımız Turgut Terzioğlu yapmıştı. Turgut titiz bir insandı. Olumsuzlukları asgari.ye indirmrk için çabalayıp dururdu. Bu arada Sivas Öğretmen Okulunun açılışının 100. yılına rastlayan 2014 yılı için bir kitap hazırlama girişimini başlatmıştı. Birlikteliğimizin dokuzuncu günü, sabah 8.30 da Meryem ana ve efes gezilerine katılacaklarını yolcu ettikten sonra bana, bilgisayarının tamirde olduğunu, bu nedenle, hazırlayacağı kitap için. Milli Eğitim Bakanlığından, Sivas Öğretmen Okulunun kuruluşundan kapanışına kadar olan süre içinde mezun olanların diploma defteri süretini istediğini, Bakanlık bir sidi gönderdiğini, henüz içinde ne olduğunu bilmediğini, benim bilgisayardan sidiye bakmamızı rica etti. Ben de bilgisayarı alarak Pegasus salonuna getirip sidiyi incelemeye başladık. Turgut , sidide 1950 ile 1968 yuılları arasında mezun olanları gördu ve kızdı. "-Ben yüz yıllık mezunların listesini istedim Bakanlık eksik göndermiş" diyerek üzüntüsünü ifade etti. Ekleyerek" Kışın Sivas'a giderken Bakanlığa uğrar hepsini alırım" dedi. Kendi ve etrafımızda toplanan arkadaşların diploma defterindeki resim ve notlarına bakarak kimin notları daha yüksekmiş şeklinde yorumlar ve gülüşmelerle önemli bir zaman geçirdik. Daha sonra Turgut Terzioğlu arada tavla oynuyor ve arkadaşların problemlerini çözmeye çalışıyordu. Gece yarısı herkes problemsiz odalarına çekildi.

Sabahleyin 6.45 de yürüyüşüme çıktım. 08 de kahvaltımı yaptım. Kalktım, bir arkadaşım telaşla yanıma gelerek, "Turgut'u kaybetmişiz" deyinca şaşırdım. "Haydı canım sana şaka yapmışlar " dedim. Dedim ama telaşlı hali dikkatimi çekti Yemekhanenin .kapalı bölümüne geçtim, hemen hemen herkesin ayakta ve grup oluşturduğunu görüncer "birşeylerin olduğunu " sezinleyip ben de heyecanlandım. Bu sefer beni gören yanıma gelip "Doğru mu' diye olayın yanlış veya doğruluğunu benden öğrenmeye çalıştılar, ama ben de onlar kadar biliyor, üstelik ben olayın bir şaka olabileceğini düşünüyordum. Çünkü dün beraberdik. Herhangi bir rahatsızlığı yoktu. Geziyor, yiyor, içiyordu. Bunun bi.r şaka olabileceğini düşündüm. Herkesteki telaş beni araştırmaya itti. Müessese görevlisi arada bir şakalaştığım bir bayana rastladım. Turgutla ilgili birşey duydun mu dedim. Bana üzüntülü olarak gerçeği anlattı. Gece ona telefon etmişler. Turgut Beyin rahatsızlandığını, Turgut'u Kuşadası hastanesine , göğsünde yanma şikayeti ile götürüldüğünü, orada kardiyoji olmadığını, bu nedenle hastanın Söke Devlet Hastanesine sevkedildiğini, kendisinin de Sökede bulunması nedeniyle ilgilenmesi istendiğini  anlattı.. Hastahaneye gitmiş, müdahale eden doktoru tanıyormuş Ondan bilgi almış. Kalp kontrolünde bir şey çıkmamış. Böbreklere sonda takmışlar, bir damla bile gelmemiş. Böbrekleri çalışmadığını söylemişler. Akciğerlerde su varmış. Nefes almakta güçlük çekiyormuş. Onun için ciğerlere hava vermişler, ama kurtaramamışlar. Bu bilgileri Egerie Bach ın görevlisinden aldım. Gece 2.30 civarında vefat eden Turgut'un İstanbul'daki çocuklarına haber veriliyor ve sabah çocuklar Söke^ye geliyorler. Eşinin durumunu anlatmaya gerek var mı? Perişandı. Saat 11.30 da topluca hastaneye giderek, 12 de cenaze arabasıyla, Turgut'u İstanbul'a uğurladık.Eşi çocukları ve yakınları da diğer özel arabalarla İstanbul'la gittiler. Ertesi Salı günü tatil köyünü terkettik. O gün ikindi namazında Karacaahmet mezarlığındaki camide namazı kılınarak, SÖO Mezunları adına yaptırılan çelenkler eşliğinde Ümraniye, Kocatepe mezarlığına defnedildi.

 TURGUT TERZİOĞLU

34. birlikteliğimizin son dokuzuncu gününde oluşan bu acı olay hepimizi üzdü. O gün sanki bitmeyecekti. Zamanın çabuk geçmesini, br an önce oradan ayrılmamızı istedik. o gün de geldi ve ayrıldık.

Turgut fazla gülen, neşeli bir insan değil di. Buna rağmen çok sakin, sessiz,hoşgörülü, iyi niyetli, yardım sever bir arkadaşımızdı. 1959 yılında Sivas Öğretmen okulundan mezun, 1942 Kemah doğumlu idi.

Turgut Terzioğlu'na Allahtan rahmet,Ailesine , arkadaşlarına, dostlarına ve Sivas Öğretmen Okulu mezunlarına da sabır diliyorum.

 

GÜNCEL

GELENEKSELLEŞEN BERABERLİK DEVAM EDİYOR

34 yıldır ve her yıl 10 gün olmak üzere, aralıksız Sivas Öğretmen Okulu'ndan mezun olan bizlerin, tekrar bir araya gelme vakti geldi.
29 Eylül 2012 tarihinde, 10 gün için, Kuşadası, Davutlar beldesinde bulunan Egerie Bach tatil köyünde Sivas Öğretmen Okulu mezunları olarak, her yıl olduğu gibi, geçmişin anıları, gençlik maceralarımızı dile getireceğiz.
Dünya'nın hiçbir ülkesinde, bukadar uzun süreli  beraberlik uygulanmamaktadır. Bunu uygulamak ancak, dostluk, arkadaşlık sevgisi yanında, Sivas'ın Kabak yazısının suyu ve havasını almış olanlara mahsustur.
 Arkadaşlık sevgisinin ileri aşamasında olan bizlerin bu birlikteliklerimiz, öyle zannediyorum ki, 2 kişi kalana kadar devam edecektir.
Bizim aramıza katılıp, öğretmen-öğrenci mesafesini yok sayan öğretmenlerimizin de varlığı, bu  toplantılarımızı daha çok onurlandırmaktadır.
Ne yazık ki, zaman zaman aramaızdan ayrılıp, Allahın rahmetine kavuşan sevgili öğretmenlerimiz  yavaş yavaş azaldılar. Bu arada arkadaşlarımızdan da, bu dünya'ya veda edenler olmaktadır. Doğanın bir kanunu olan ölümlerin daha yavaş gelmelerini dilerken, bizleri  terkeden öğretmen ve arkadaşlarımıza Allah'tan rahmet,  Hepsinin nur içinde yatmalarını diliyorum.

Bu maksatla, bir müddet blog yazılarıma devam edemeyeceğim. Okurlarımdan özür diliyor,10 Ekim'de buluşmak üzere, saygı ve sevgilerimi sunuyorum

Burhan Bursalıoğlu

SÖO Mezunları bir yemekte.