T U R İ Z M

YUNAN ADALARI GEZİMİZ  - 5 -

Burhan BURSALIOĞLU


MİKANOS

MİKANOS'TAN GÖRÜNTÜ

MİKANOS SOKAKLARI

Saat 18 de Mikanos'a vardık.  Otobüslerimize binerek park yerinde indik. Merkeze doğru, sahilden yürüyüşe geçtik.

Mikanos kayalıklı küçük bir ada. Ama, Yunan adaları içinde eğlencesi en bol olan ada. Dar sokakları, iç, içe geçmiş beyaz badanalı evler, her evin önünde atılmış masa, sandalye ve çalgıcılar, çengiler, hokkabazlar, palyaçolar, Mikanos'un eğlenceye ne kadar düşkün olduğunun örnekleri. Buna turistler de ayak uydurunca, Mikanos beynelmiler eğlence adası oluyor.

DEĞİRMENLER

DELOS APOLLO TAPINAĞI

Çılgınlar adası da diyebiliriz. Gemimizin akşam Mikanos'a varışının nedeni de eğlencelere katılmamız için miş.

 Adanın bir özelliği daha var. Pelikan kuşunun adanın maskotu oluşu. İlk gittiğimde set üstünde istirahat eden pelikanla pek çok turist fotoğraf çektirirken, bu gidişte  peliklan yerinde yoktu.
Sorduğumuzda, aldığımız cevap, "Pelikanın öldüğünü, onun yerine başka bir pelikanın alındığı ve onun da dolaştığı" şeklinde idi.

MİKANOS'UN SAHİL ŞERİDİ

Adaya has ada sembolleri satan pek çok  dükkan ve tepelerde  elektrik üreten rüzgar türbinleri dikkati çeken görüntülerdi.

SAHİLDE BİR KİLİSE

Mikanos'un ilginç tapınaklarından biri ve en önemlisi Delos Apollo Tapınağı.

Sahil şeridinde bol bol lokanta ve yiyecek dükkanları vardı. Saat 10 30 da otobüslere binerek gemimize çıktık ve 23, 30 da gezimize nokta koyarak, Kuşadasına doğru yol aldık.
Saat 07 de Kuşadasına yanaştık.

GEMİMİZ CELESTYAL CRUİSES

SONUÇ:

1- İki kez gittiğim Yunan adalarına, 3. kez de gidebilirim. En azından gemi yolculuğu hepsine değiyor. Müzik dinleyerek, uçsuz bucaksız masmavi denizi seyrediyorsun. Gökle denizin buluştuğu yere bazen giren büyük, küçük adalar görüyor, gece ise renkli renkli ışıklarla hayallere dalıyorsun.

Bursalıoğlı, Günay ve Güleç Aileleri yemekte

Alışkanlığın olmasa da, arada bir gazinoda , kumar makinelerin çıkardıkları tatlı sesleri ,birkaç avro karşılığı, düğmeye basarak dinlemek dahi insana zevk veriyor. Yetinmiyorsan, bir iki kadeh atmak için barın yüksek sandalyelerine ilişeceksin. Yeni insanlar ediniyor, tanışıyorsun. İlk kez gördüğün yerlerden zevk alıyorsun, muhakeme ediyorsun, karşılaştırıp yorum yapıyorsun. Gerektiği zamanlarda duygulanıyorsun.

ŞEF GARSON

2- Yunan halkı, her gittiğimiz yerde bizleri güler yüzle karşıladı. Yakınlık gösterdiler. Hiçte düşmanlık bakışlara rastlamadık. Aslında düşmanlık yapanlar, Yunan halkı değil, Yunan yönetiminde bulunan insanlardır. Halk Türkleri seviyor.

3- Gezdiğimiz her yerde, hiçbir genç kız, genç erkek ve yetişkin insanın elinde cep telefonu görmedim. Cep telefonları var ama, bizim gibi telefona düşkün olup , kafalarını ağaçlara çarpmıyorlar.

4- Sokak ve caddelerde bir izmarit, buruşturulmuş kağıt,peçete veya bir atık görmek imkansız. Bizde bir atasözü vardır, "Herkes evinin önünü süpürse, her yer temiz olur,çöpçülere ihtiyaç duyulmaz" denir. Galiba, Yunanlılar bunu uyguluyorlar.

MUSTAFA GÜLEÇ VE EŞİ İLE YEMEKTEYİZ.

ŞEVKET VE EŞİ YEMEKTE

5- Sokak ve caddelerde kalabalıklara rastlamadık. Kalabalıklığı yapan bizim gibi turistler oluyordu.
6- Trafikde de yoğunluk yoktu. Adalarda zaten trafik yönünden bir hareketlilik görünmüyordu.

 Ama Atina gibi bir başkentte trafiğin İstanbul gibi  olabileceğini zannederdim. Yanılmışım. Hiç de öyle değilmiş. Arabalar rahat, rahat aralıklı olarak akıyorlardı.
7- Gemide hizmet eden personel, genelde Asya ve uzak doğu ülkelerinden, eğitimli, güler yüzlü, kibar, saygılı, temiz ve çalışkan  insanlar.
Onlara teşekkür ediyorum.

MASALARIMIZA KONAN ÇİÇEK

8- Kısaca: Gördüğümüz ada,  kent ve tarihi mekanları zevkle gezdik ve bilgiler aldık. Sıkılmadık, pişmanlık duymadık.
Bu geziyi organize eden PRONTO'TOUR  Turizm acentesine teşekkür

ŞEF GÜLE GÜLE DİYOR.

ediyorum.

TURİZM

YUNAN  ADALARI  - 4  -

PİRE - ATİNA

Burhan BURSALIOĞLU

Sabah saat 06 da Pire limanına yanaştık. Gemimiz iskeleye yanaştığı için, kolayca gemiyi terkettik. 
Pire Akdeniz'in büyük limanlarından biri.

Bizim  gruba tahsis edilen 20 nolu otobüse binerek Atina'ya doğru hareket ettik. Sabah erken olduğu için sokaklar boştu. Tek tük insanlar  vardı. Yeşillikler ve evlerin arasından geçerek Atina'ya vardık.

Hedef, Atina'nın en yüksek tepesinde bulunan Akropolis di.
Otobüsümüz düz bir alanda diğer otobüslerin yanında  park etti. Oradan tepeye doğru yürümeye başladık. Giriş kapısında, gemide verilen biletleri damgalatarak alana girdik.

Ancak yaşlı ve yokuşu çıkmak istemeyen, yürümekte zorlananlar, gölgede ve  banklarda oturarak dinlenmeyi yeğlediler.
Tepeye,Akropolis'e çıktığımızda manzara enfesti. Bir daire düşünün, merkezi Akropolis, çemberin iç alanı Atina.

 Ne tarafa bakarsanız bakınız, kuş bakışı görebileceğiniz manzara Atina'nın devamı. Büyük bir kent.  
Akropolis, eski Yunanca " yüksek, yukarı şehir anlamına geliyormuş. Çok geniş bir alanı kaplıyor. Yunanlıların idari ve dini binaların bulunduğu bir alan.

Bu devasa binalar zamanla aşınmış ve dökülmüş olduğu için, bazıları onarım halindeydi. Sabahın erken saatleri olmasına rağmen işçiler çalışıyorlardı. Yunanistan ekonomisinin  bozuk olmasına rağmen bu saray ve tapınakların onarımına para ayırabiliyorlar!

 MÖ beşinci yüzyılda, şehrin koruyucusu tanrıça Athena'nın evi "Yukarı şehir "denen bu tepeye yapılmış. Kentler güçlenip kuvvetlenince, koruma amaçlı olarak tapınaklar , 310 metre uzunluğunda, 140 metre genişliğindeki düzlüğe yapılması tercih edilip etrafı da surlarla çevrilmiş.

Daha sonra, buraya Parthenon, Erekhtheion, Nike tapınakları ve propyleia adlı giriş kapısı yapılmış.
Parthenon MÖ 447 de Perikles , heykeltraş Pheidias'i görevlendirdi. Pheidias 3 mimar arkadaşı ile işe başlayarak, Atina'nın en muhteşem mimarlık eserini oluşturmaya başladılar.

Boyu 75, eni 33, yüksekliği 21.5 metre olan  Parthenon 9 yılda bitirilerek MÖ 438 de açılmış.
Atina kralı Erekhtheion tarafından başlatılan ve kendi adını taşıyan Erekhtheion tapınağı MÖ  420 yılında yapımına başlanarak 27 yılda bitirilmiş. Kral kendisine ibadet için bir oda , diğer odaları da tanrı ve kahramanlar için ayırtmıştır.
Mike tapınağı MÖ 426 yılında yapımına başlatılan en küçük tapınaktır.

Bu tapınakta tanrıça  Athena'ın  heykeli bulunmaktadır.
Propyleai Akropolisin  tek giriş kapısıdır.  MÖ 437 de başlanıp MÖ 432 de bitirilmiş.
Bütün bu tapınaklarda kullanılan blok taşların her biri 4 ton ağırlığında MÖ beşinci yüzyılda 3 kilometre mesafedeki bir dağdan getirilmiş. 
Akropolisin dışında ise  tiyatro ve odeon bulunmaktadır. 
Tarihi bilgi olarak da Akropolis 1458 de Osmanlılar tarafından da zaptedilmiş. 

Bize verilen sürenin çoğunu Akropolisin  incelenmesi için geçirdik.  İşimiz bitince otobüslerimizin yanına doğru hareketlendik. Tepeye çıkamayıp aşağıda bekleyenleri de alarak otobüsümüze binip Atina içinde kısa bir mola verdik. İhtiyaç ve alışveriş molasından sonra tekrar Pire'ye gidip 11.30 da gemimiz  Mikanos adasına doğru hareket etti.

DEVAM EDECEK.
MİKANOS VE SONUÇ

TURİZM

YUNAN ADALARI GEZİMİZ   - 3 -

Burhan BURSALIOĞLU

SANTORİNİ

Gemimiz saat 16.30 da, Santorini'nin Büyük limanı açıklarında demirledi.

SANTORİNİ BURNU

SANTORİ'NİN BÜYÜK K,İLİSESİ

Santorini adasının iki limanı var. Limanın olmasına rağmen büyük gemiler iskeleye yanaşamıyor. Açıkta demirliyor. Motorlarla sahile çıktık. 

1500 yolcuya tahsis edilen onlarca otobüs hazır durumda idi.  Türk kafilesi rehberimizle birlikte otobüse binerek şehir merkezine doğru, deniz seviyesinden 300 metre yükseğe,  onlarca virajı geride bırakarak  tepeye çıktık ve oradan  FİRA merkezine doğru yol aldık.

SANTORİNİ

SANTORİNİ  KALESİ

Santorini adası MÖ. 1500 yıllarında   volkanık patlama  sonucu oluşan bir ada. 

Yunan'lılar volkanik kayaları delerek tunel açar gibi yer kazanıp oteller yapmışlar. Evler hep tepelerde, daracık sokaklar, birbirine girmiş balkon ve avlular. Evler arasında hemen hemen hiç boşluk yok. Çoğu tek katlı, en fazla iki katlı ve beyaz badanalı evler. 

GENEL GÖRÜNTÜ

Ada volkanik yapıya sahip olduğu için su bulunmuyor. Çevre adalardan motor ve sandallarla taşınan suyu kullanıyorlar. Sahilden evlere  eşeklerle sular naklediliyor. Onun için eşek onların kıymetli araçlarından. "EŞEK TAKSİLER" deniyor. 

İKİ KİLİSE

Santorini'de suyun olmamasına rağmen üzüm bağları yetiştiriciliği çok ilerde. Senede yüz bin şişe şarap üretiliyormuş.
Zemin  toprak değil. Bizim topuk taşı dediğimiz bir oluşum. Yağmur suyunu,sabahları oluşan çiğ ve krağı nemini uzun zamanlar muhafaza ettiği için bitkinin yetişmesine yardımcı oluyor.

GÖRÜNTÜ

BÖLÜKBAŞI İLE

 
4-5 sene önce Santoriniye gittiğimde, küçüklü büyüklü 300 tane kilise vardı. Bu gidişimizde kilise sayısı 360 şa çıktığını söylediler. Varlıklı insanlar bir kilise yapmak ve her yıl ihtiyaç ailelerine bir gün ziyafet vermek mecburiyetinde. 360 kilise sahibi yılda bir gün ziyafet verdiğine göre. yılın her günü bir kilise avlusunda ziyafet vardır demek.
Santorini'nin denize uzanan burnunda küçük de olsa bir kalesi var. Zamanında gözlem için ve deniz korsanlarından korunmak amacıyla yapılmış Bugün ise turistlerin uğrayıp fotoğraf çektikleri bir yer. 

SANTORİNİ'DEN

Santorini'nin bir başka özelliği de Avrupada evlenen çiftlerin Santorini'yi gelinlik kıyafetleriyle ziyaret etmeleri. Her gün birkaç gelin-damat görmek mümkünmüş.

SANTORİNİ'DEN

Fira ile küçük liman arasında ki 300 metre dik yokuşu inip, çıkmak için 2 vagonlu teleferik kullanılıyor. Orası çok dik olduğu için bazıları gözlerini kapatmak ihtiyacını duyuyor. 

Ayrıza 587 basamaklı merdivanler var. Çıkış zor ama teleferikten korkan veya imkanı olmayanlar merdiveni kullanıyorlar.

SANTORİNİ'NİN KÜÇÜK LİMANI

Fira'daki gezimiz bitince tekrar otobüslerimize binerek büyük limana değil, küçük limana inmek için teleferiğin başına gittik. Küçük limana inerek, motorlarla,  liman açıklarına gelen gemimize bindik.
Saat 21.30 da gemimiz Pire'ye doğru hareket etti.

DEVAM EDECEK
Gelecek yazı PİRE -ATİNA

TURİZM

YUNAN  ADALARINA  GEZİMİZ - 2-

Burhan   BURSALIOĞLU


PATMOS ADASI:

Gemimiz, Celestyal Cruises, 1500 yolcusuyla, 17 Haziran ,saat 13 de Kuşadası’ndan kalkarak,  saat: 16 da Patmos adasına yanaştı.
Limanda bizden başka 2 yolcu gemisi daha vardı.

PATNOS'A YANAŞIYORUZ.

Burada,Saint John Manastırı ve Apocalypse (Vahiy)  mağarasının görülmesi ve hacı olmaları maksadıyla Dünya’ın her tarafından, özellikle Ortodokslardan, zengin, yazar, sanatçı, aydın, din adamları ve yöneticiler gelmektedirler.

PATNOS'DA DEVASA BİR ÇİÇEK

PATNOS KALESİ

PATNOS'UN GENELİ

Saint John Manastırı, Chora üzerindeki bir tepede bulunmaktadır.  Etrafı yüksek duvarlarla çevrili ,kale görünümündedir. 

ŞEVKET GÜNAYLA PATNOS ÇARŞISINDA

Binalar iç içe ve beyaz badanalı. Bizim Bodrum gibi.Çok eski Gotik ve neoklasik özelliklerdeki binalar

PATNOSTA BİR SOKAK

bulunmaktadır. 
Aynı gün akşam gemimiz saat: 21 de Patmos’tan hareketle Girit adasına doğru yol 
almaya başladı.


GİRİT: 

GİRİT'İN GENEL GÖRÜNTÜSÜ

18 Haziran sabahı saat: 7 de  gemimiz Girit adası limanına yanaştı. Üçüncü grup olarak Türk kafilesi üçüncü sırada adaya çıktık. 

OSMANLILARDAN KALMA CAMİİ

Girit nüfus ve yüzölçümü  büyüklüğüne göre Akdenizin 5. Büyük adası.

GİRİT HARABELERİ

Girit’in Kandiye ve Hanya adlı iki büyük şehri bulunuyor.

Bu şehirler bize hiçte yabancı değiller. Tarih okuyanlar , Osmanlıların sürgüne gönderdikleri kişilerin bir kısmını bu kentlere gönderirlerdi.

VAİ PLAJI

DEVAMLI AKAN  HAVUZ

 

BİRSEN VE CANDAN DİNLENİYORLAR

Girit’in Osmanlılarda kaldığı , 1645 den, Girit’in bağımsızlığını kazandığı 1898 tarihine kadar geçen zaman içinde yapılan tarihi eserlerin bir kısmı hala muhafaza edilmektedir.  Girit 1913 de Yunanistan’a bağlanmış.

BÖLÜKBAŞI  İLE HAVUZ  YANINDA. BİRSEN
 VE MUSTAFA GÜLEÇ SEYREDİYOR

Girit, Dünyanın çok eski medeniyetlerinden Minoan uygarlığının da merkezi olmuştur.
Bize tahsis edilen otobüsle Knossos denen Minos uygarlığına başkent yapmış antik şehrin harabelerine çıktık.

HARABELERDE

 Bu harabelerin bir bölümü onarımda , bir bölümü, kısmen de olsa aşınmış, ama ayakta. Saraylar, kral, kraliçe odaları, salon, depo tiyatro sahneleri zamanında görev yapmışlar, şimdi ise turistlere görücülük yapmaktalar. Bu arada değişik bir zeytin türü ile dünyanın en yaşlı zeytin ağacını da gördük.

CANDAN VE BÖLÜKBAŞI HARABELERİ
DİKKATLE İZLİYORLAR

Kandiye’deki  Venedik kalesi zamanında gözlem kulesi olarak inşa edilmiş. Daha sonra genişletilerek bir kale haline getirilmiş. Kalenin  bugünkü hale getirilmesi için yeniden inşa edilmiş. Dış etkenlerden korunmak için de etrafı surlarla tamamen kapatılmış.

HARABELERDE

Girit’in önemli binalarından biri de  Kandiye kentinde bulunan  tarihi müzedir. 

HAVUZ BAŞINDA

Girit’in plajlarının da çok ünlü olduklarını dinledik. Özellikle Balos, Elafonissos, Vai,  Episkopi, Petres, Plakia ligres dikkat  çekici  plajlarındanmış.

PLAJ

Saat 11.30 da Girit’en ayrılan gemimiz, saat: 16.30 da Santorini açıklarında demirledi.

DEVAM EDECEK.

GELECEK YAZI  SANTORİNİ  ADASI.

TURİZM

YUNAN ADALARI GEZİMİZ

Burhan  BURSALIOĞLU

17 – 20 Haziran tarihleri arasında, 20 kişilik Sivas Öğretman Okulu mezunu arkadaşımla birlikte  Yunan adaları gezisine çıktık.
Aralık 2016 ayında PRONTOTOUR’un indirimli  tarifesinden istifade ederek kaydımızı yaptırmıştık. Bu konuda Prontotour’un Departman Müdür Yardımcısı  Gökçe ÇOŞUT DEMİR ‘in yardımlarını çok gördük. Kendisine  açıktan teşekkür ediyorum.
Ben bu geziye daha önce başka bir turla  çıkmıştım.  Onun için her iki gezideki  farkları burada belirtmem gereğini duyuyorum.
1- İlk gezimde valizlerimizi kendimiz taşımış, kabinlerimize kadar götürmüştük. İnerken de kendimiz indirmiştik.  Bu kez, bindiğimiz Celestyal CRUİSES gemisinde  öyle olmadı.

Pasaport kontrolünden itibaren valizlerimiz gemi  çalışanları tarafından alınıp kabinlerin  kapısına kadar götürülüp  bırakıldı. Gemiyi terkederken de valizlerimiz kabinlerin  kapısından alınarak gemi dışına kadar taşındı.
2-  Gemiye girişte, elimize  GEMİ KARTLARI verildi. Bütün bilgilerin işlendiği kart. Gemi içinde her türlü içeceğin , yiyeceğin, fotoğraf çekimi, alış veriş, adalara çıkışların, dönüşlerin işlendiği kart. Hem pasaport hem de kredi kartı gibi. Bu kartlar aynı zamanda kapı anahtarı görevini yapıyordu. İkişer adet vermişlerdi. Önceki gezide sadece tanıtım kartı vardı. Boynumuza takıyorduk.
3-  Gemi içinde yapılan anonslar 4 dille yapılıyordu. Biri de Türkçe idi. Türkleri ilgilendiren anonslar Türkçe yapılıyordu. Toplam olarak gemideki yolcu 1500 idi. Bunların sadece 40-50 si Türk’tü.
Sabah 6 dan gece 2 ye kadar tüm içkiler ücretsizdi. Diğer alışverişlerde kredi kartı geçiyordu.  İlk gezimde suya dahi para alıyorlardı.
4-  Ertesi gün yapılacak aktiviteler ve geziler, DAILY  PROGRAM  başlıklı bildiriler akşamdan kabinlerimize bırakılıyordu.  
 Programın birinci sayfasında, adaya  varış, çıkış dönüş ve geminin kalkış saatleri, otobüs numaraları, gezilecek yerler, rehberlerin adları ve telefon numaraları yazılıyordu. İkinci  ve üçüncü sayfada:  Gemi içi gece ve gündüz aktiviteleri. Örneğin:  7. Katta motosiklet yarışması, gitar resitali, çocuk aktiviteleri: 9. Katta Yunan melodileri, Yunan dansı sirtaki öğretimi.  5. Katta:  Küba müziği,  çiçek ve origamı yapma ekibine katılma, keman melodileri,yemek öncesi müzik, disko zamanı gibi bir çok  değişik gösteri ve yarışmaların saat ve programları vardı.  4. Sayfada:  O günün yemek saatleri, çay saatleri, ve her kattaki bar ve salonların açılış-kapanış saatleri belirtiliyordu.
5-  Rehberimiz  Aytunç YILDIZ adında genç, bilgili, usta bir rehber.  Ekstra gezi turlarında gösterdiği dikkat ve olumlu davranışları  grubumuz tarafından taktirle karşılanıyordu. Aytunç’a teşekkür ediyorum.
6-  Adalara her çıkıştan yarım saat önce 5. Kattaki Muses salonunda toplanarak, bize daha önce verilen   numara sırasına göre kİ (Bize,yani Türklere verilen numara 3 dü ) izdihama meydan vermemek için, öndeki numaralı grup gemiyi terk edince sıradaki numarayı almış olan grup çıkışa başlıyordu.

7-  Güvenli açısından da titiz davranılıyordu. Gemiye ilk girişte can yelekleri kullanımı  tatbikatı yapıldı. Her kabinde 2 can yeleği vardı.  Sık sık güvenlik anonsları yapılıyordu. Oda kapılarının kilitlendiğinden emin olunması, Her yerde yangın dedektörlerinin bulunması, arkadaş edinmede dikkatli olunması,  çocukların ve yetişkinlerin parmaklıklardan sarkmaması,  Tuvalet sonrası ve yemek öncesi ellerin sabunla yıkanması, önemli eşyaların kasalara bırakılması, karşılaşılacak sorunlar nedeniyle “MİSAFİR HİZMETLERİ” ne baş vurulması, “Sigara içilmez” levhalarına dikkat edilmesi, kabinde  ütü yapılmaması, ateş ve mum yakılmaması gibi tedbirleri hatırlatılması anonslarla yapılıyordu.
8-  Sağlık hizmetleri de hazırdı. Güverte de ki hastahane 24 saat  açıktı.
9-  Bu olumlu çalışmaların dışında, yolculuğumuza 2 gün kala, gemi tarafından yapılan duyuru, Prontotour tarafından bize iletilen haber hiçte hoşumuza gitmedi. Gemi yönetimi her kişi için bağlı olduğumuz sosyal güvenlik kurumundan  kimlik bilgilerini kapsayan belge istediler. Nedeni,  anladığımız kadarıyla Yunanistan’a kaçışı önlemek. Ama o belgelere kimse bakmadı. Boşuna yorulduk.
Bunları neden yazdım?  Seyahat acenteliğini herkes yapıyor. Kimisi kısa zamanda  para kazanmak, zengin olmak için kimisi de ciddi, müşterisini memnun etmek, gelecekte ilk tercihinin kendisi olmalı amacı taşımak. PRONTOTOUR  kanımca .çok ciddi, müşterisini takip ederek sorunlarını soran,yardımcı olan , elemanlarının ciddi iş yapmasını sağlayan bir  acenta. Titiz çalışıyor. PRONTOTOUR la iki yolculuğum oldu. Biri kara , biri de deniz yolu  ile.  Ömrümüz müsaade eder de üçüncü bir  seyahate çıkma imkanım olursa ,ilk düşüneceğim PRONTOTOUR olur.


DEVAM EDECEK.
SONRAKİ YAZIM: Patmos ve Girit  adaları: 

SAVAŞ

ÇOK KÖTÜ GÜNLERİ YAŞIYORUZ

Burhan Bursalıoğlu

60-70  yıl Ülkemiz ne kadar huzurluydu. Arada bir sağ sol çatışması ve askeri   darbeler olmuşsa da Ulus olarak, son 20 -25 senede olanlar nedeniyle huzursuz yaşıyoruz.
 Kendi kanımca,  geçmişin bıraktığı  etkileriyle bazı  ülkelerin, özellikle ABD ve bazı Avrupa devletlerinin kışkırtmalarıyla Ülkemizi bölmek, bağımsız bir kürt devleti kurmak için ayaklanan bazı kürtler PKK  adı altında ordu kurarak, onları kışkırtan ülkelerden de yardım alarak  ordumuzla gerilla savaşına girmişlerdir.
Bu savaş uzun yıllar devam ediyor. 2002 yılında PKK nın sesi kısılmış, önderleri tutuklanarak hapse atılmış ve her gün gelen Şehit haberleri bitmişti.
2002 den sonra fırsat bulan ve  2 yıl  süren Çözüm süreci gibi bir uygulama  sonunda Doğu  Anadolu'muzun tüm kırsal alanları,köyler, mezralar,  Kato, Tendürek, Cudi,  gibi dağlarımızda mağaralarda yaşam alanları oluşturarak, silah ve yiyecek depolayıp her fırsatta Türk Silahlı Kuvvetlerine, köy korucularına karşı eylemlere giriştiler. Büyük şehirlerimizde canlı bomba katliamları yaptılar. Bunları hepimiz biliyoruz. Her gün gelen şehit lerimiz nedeniyle ülkemizde huzur kalmadı. Dost bildiğimiz ülkeler bize karşı onlara yaptıkları  yardım nedeniyle savaş hali bu kadar uzadı. Umarım PKK yı yerin dibine gönderirken , onlara yardım edenleri de yeri,n dibine gömeceğiz.
 Bunlar yetmiyormuş gibi, Suriye olayı çıktı. Ortadoğu da oluşan  terör örgütleri başımızın belası oldular.

Benim anlamadığım, başımızda bir PKK belası varken Suriye ve diğer terör örgütleri neden karşımıza aldık? Neden ABD, RUSYA, IRAK ve diğerleriyle dalaşmaya başladık?.
Savaşın iyisi, barışın kötüsü olur mu? Barış varken neden savaş?
Nedeni bilinmez ama, yaşlı insanlar savaş ilan ederler, ama ölenler gençlerdir. Bir bilge, "Barışta, oğullar babalarını, savaşta babalar oğullarını gömer " der. Bu güne kadar 8000 ne yakın gencimizi kaybettik. Bu demektir ki, Ülkemizin gücünden ve geleceğimizin teminatından kaybettik.
2 gün önce , Şırnak yakınlarında düşen askeri bir helikopterimizde, 13 subayımız şehit oldu. Tuğgeneralden, uzman çavuşa kadar olan rütbeli subayımızı kaybettik. Terörle mücadeleye giderken bu elim kaza oldu. Savaş içinde olan bir kaza. Ayrıca 3 şehidimiz de Diyarbakır'dan geldi. Bir günde 16 şehit. Ne zaman bitecek bu elim haberler? Neden başımızı bu belalara soktuk.? Bütün bir Dünya, bir damla kanın yere dökülmesine değer mi?
Tüm şehitlerimize Allahtan rahmet, Ulusumuza da baş sağlığı diliyorum.

FETO BELASI

Bütün bunlar yetmiyormuş gibi, bir de feto belası Ülkemizin kemirgeni oldu. Devletimizin en kılcal damarlarına kadar girerek TC. yok etme emellerini gerçekleştirmeye çalışmışsa da Atatürkçü silahlı kuvvetlerin ve halkımızın karşı koymaları nedeniyle, emelleri gerçekleşememiştir. Meğer içimizde beslenen hainler o kadar çokmuş ki, 11 aydır hala temizlenemediler. Umarın onların da sonuncusu layik olduğu dört duvar arasına girer.

EĞİTİM

ÖĞRETMEN OKULLARININ 169. KURULUŞ YILI

 Burhan Bursalıoğlu

Bugün, var olmayan, uyduruk olandan da mezun olanların sokaklarda başı boş dolaşarak perişan olan öğretmen okulların 169. Kuruluş yılıdır.

 Ne yazık ki, kuruluş amacını taşıyan, bu Ülkenin çağdaş  düzeye ulaşması, teknoloji, tarım, iktisat, bilim ve kültür gelişimi  için ant içen  öğretmen yetiştiren okullar yok artık.  Geçmişine özveri ile sadık kalan öğretmen okulu mezunu öğretmenler 16 Mart’ı unutturmamak için her yıl çeşitli şekillerde kutlama yapmaktayız. Kutlamalarımıza birzcık yöneticilerimiz de katılmış olsalar, ciddiye alsalar umarım ki yeniden bu okullara kavuşuruz.

Öğretmen Okullarının geçmişine bir göz atacak olursak:
16 Mart 1848 tarihinde, sadece öğretmen yetiştirme amacına yönelik, Abdülmecit döneminde, Ahmet Cevdet Paşa’nın öncülüğünde, İstanbul’da darülmuallim okulu açıldı. Bu okul, zaman, zaman değişikliklere uğradı. 1870 de darülmuallimin-i sübyan, 1877 de darülmuallimin-i idadi, 1891 de darülmuallimin-i ali olarak , öğretmen yetiştirme sınıflarına göre adları değişti. Okula medrese öğrencileri alınıyor, 2 yıllığı okuyan ilkokul, 3 yıllığı okuyan da lise öğretmeni oluyordu. Öğrencilik dönemlerinde maaş alır, mezun olunca da 80 altın, donanım bedeli ödenirdi.

TBMM. Döneminde, Bilim Kurulu tarafından okula, “Yüksek Muallim Mektebi” adı verildi. 1924 de, Erkek Muallim Okulu adı ile, Malatya, Burdur, ve Diyarbakır’da açıldı.
Şehir ve kasabalara öğretmen yetiştiren Muallim Mektepleri dışında, köy ve kırsal alandaki okullara öğretmen yetiştiren okullar yoktu. Buna çare arayan eğitimciler, 1935 de başlayıp 1937 de ki denemelerden sonra 1940 da yasal olarak kurulan Köy Enstitüleri, köy ve kırsal alan okullarına öğretmen yetiştirmeye başladı.


Girişimciliğe, gelişmeye ve yeniliğe dayalı, imkansızlıklar nedeniyle, adı - sanı duyulmayacak binlerce çocukları yetiştiren, memlekete kazandıran, aynı zamanda, yatılılık özelliğiyle, sevgi ve arkadaşlık duyguları geliştiren Öğretmen Okulları, mesleki birikim ve heyecanın kazandırıldığı, birlik ve beraberlik duygularının geliştirildiği, körpe beyinlerin, Yurt ve insan sevgisiyle şekillendirildiği aydın kişi olarak, insanlığa kazandıran bu eğitim yuvalarında yetişen öğretmenlerin, 1973 de çıkarılan, 1739 sayılı, Milli .Eğ. Temel kanunu gereğince, yüksek öğrenim görme zorunluluğu getirildi. Bu nedenle, İlkokullara sınıf öğretmeni yetiştirme amacıyla, 1974-75 öğretim yılından itibaren Öğretmen okulları nın bir kısmında, 2 yıllık Eğitim Enstitüleri açıldı. Yine aynı yasa gereği, Öğretmen okulları nın sayıları azaltılarak, kalanların da Öğretmen lisesi olarak adları değiştirildi. Buradan mezun olanlar öğretmen olamıyor, Eğitim enstitüleri ne gidebiliyorlardı.

M.Eğ.Temel kanununda, öğretmeni tarif ederken “ Öğretmenlik; genel kültür, özel alan eğitimi ve pedagojik formasyonla sağlanan özel bir ihtisas mesleğidir” der. Uygulama ise bunun tam tersi olmuştur. 1982 yılında 41 sayılı kanun hükmündeki kararname ile, 2 yıllık Eğitim Enstitüleri, Eğitim Yüksek Okullarına dönüştürülerek, Eğitim Fakülteleri ne bağlandı. Eğitim Yüksek Okulları nın süresi, 1989-90 öğretim yılından itibaren 4 yıla çıkarıldı. Eğitim Enstitüleri, maalesef , siyasi partilerin ideoloji yatağı haline getirildi. Gün geçmiyor ki, olaylar ve ölümler olmasın. Yüksek okullardaki anarşiyi dindirme ve okullardaki açığı giderme amacıyla, 1978 de 80 bin öğretmen adayına 40 gün verilen kurslar sonucu öğretmen diploması verildi. 40 bin kişiye, mektupla öğretim yöntemiyle öğretmen diploması verilerek ilkokullara öğretmen olarak gönderildiler.. 30 günlük kursla, ilkokul öğretmenleri ortaokul ve liselere öğretmen olarak atandı. Eğitimle ilgisi olmayan, fakültelerden mezun öğrencilerin diplomalarına da “ öğretmenlik yapabilir” ifadesi ilave edilerek, öğretmen olarak atandılar.

 Öğretmen yetiştirme sistemi 1990 yıllarında iyice sıfırlandı. Değişik üniversitelerden 150 bin mezun öğrenci, ilköğretim okullarına atandı. Bunlara , hizmet içi eğitim dahi verilemedi. Milli Eğitim Bakanlığı, öğretmen yetiştiren okulları YÖK e devredince, Öğretmen okulları Genel Müdürlüğünü de kaldırdı.Yollar iyice tıkandı. Devreye giren YÖK . Dünya Kalkınma Bankası ile birlikte yürütmeye başladıkları “Hizmet Öncesi Öğretmen Yetiştirme” projesi başlatıldı. Bu projede, özel eğitim yöntemlerine ağırlık verildi. 8 yıllık kesintisiz ilköğretimin hedeflenmesi önceleri iyi karşılandı. Ama, Eğitim Fakültelerinde öğretmenlik programı derslerinin tek tipe indirgenerek, dinamizmin zayıflatılması, Eğitim Fakülteleri ne yeterli öğretim üyesi sağlanamaması, Fakültelere, ihtiyaçtan daha çok öğrenci alınması, programın başarısını, başarısızlığa itmiştir. Bu nedenle, öğretmenlik hakkını elde eden 100 binlerce aday, yıllarca kuralara katılmakta, kazananlar atanmakta, kaybedenler, bir yıl daha umutla sokaklarda iş aramaktadırlar.

Küçük yaşta, Öğretmen Okulları na alınan körpe dimağlar, zaman içinde, iyiyi, güzeli, doğruyu yanlışı ayıran, milli duyguları, Atatürk ilkelerine bağlılığı, meslek bilinciyle, sağlığını, nefesini , gençlik yıllarını, enerjisini, çocukları için harcayan ve böyle yetişen, Öğretmen okulu mezunu öğretmenlerin yerini, bir başka yerden yetişen, öğretmenlik formasyonu almayan, çocuk eğitim dersi almayan, onların seviyesine inmeyi bilmeyen kişiler tutabilir mi? Onlar, azmi, sabrı, hoşgörüyü, gönüllülüğü, yetiştiriciliği, öğreticiliği, eğiticiliği, yaratıcılığı, kurtarıcılığı, değişimciliği ve örnek oluşumculuğu öğrenmemişse, öğretmen okulu mezunuyla eşleşmesi mümkün mü? Tabii bu ifadede , mesleği gerçekten seven, kendini hazırlamış, derslerde sadece çocukların yetişmesi için gayret gösteren, sınıfında kendi özel problemlerini düşünmeyen, evinde ertesi günün hazırlığını, planını yapan, okul içi ve dışında, arkadaşlarıyla, velilerle, çevresindeki insanlarla sevgi ve saygı ile yaklaşan, her zaman ve her yerde bağışlayıcı, sorun giderici, sevilen, temiz ahlaklı ve yukarıda özelliklerini saydığım karakterde olan öğretmen ve adaylarını ayrı tutuyor, onlara ayrıca teşekkür ediyorum.

Bu arada, bizleri yetiştiren , tüm öğretmen okullarında öğretmenlik yapan, çok üstün karakter ve bilgilerle mücehhez öğretmenlerimizin özveriyle bizleri yetiştirmiş olmalarını da asla unutmuyorum... Onları saygı ile anıyorum.

SONUÇ: 169. yılını kutladığımız Öğretmen okulları nın kuruluş günü olan 16 Mart’ı davullu zurnalı geçiştirmemiz gerekirken, varlığı olmayıp, etkilerinin hala geçerliliğini koruduğu, ama yavaş, yavaş onun da kaybolduğu bir sistemin tekrar yaşatılmasını, Öğretmen Okulları nın yeniden faaliyete  geçirilmesini   diliyor ve arzuluyorum.

Öğretmen Okulları ndan mezun olan öğretmenlerin ve onlara feyz veren çok değerli öğretmenlerimizin, aramızdan ayrılanlara Allah’tan rahmet , hayatta olanlara sağlıklı uzun  ömürler   diliyor, 16 Mart’larını kutluyorum.