ŞİİR DÜNYAMIZIN DEĞERLERİ - 18 -

ŞİİR  DÜNYAMIZIN  DEĞERLERİ - 18 -

AZİZ  NESİN 

Burhan Bursalıoğlu

20 Aralık 1915'te İstanbul'da doğdu. İki yıl Darüşşafaka Lisesi'nde öğrenim gördü. Kuleli Askeri Lisesi'ni bitirdi. Kara Harp Okulu ve Askeri Fen Okulu'ndan mezun oldu. Üsteğmen rütbesindeyken "görev ve yetkisini kötüye kullanmak" suçlamasıyla yargılanıp ordudan uzaklaştırıldı.

 Bir süre bakkallık yaptı. Ardından gazeteciliğe başladı. Yedigün, Karagöz ve Tan Gazetesi'nde çalıştı. Cumhuriyet adlı bir magazin dergisi yayınladı. Sabahattin Ali ile birlikte, Marko Paşa, Malum Paşa, Merhum Paşa, Alibaba mizah dergilerini çıkardı.

 1951'de bir kitapçı dükkanı, ardından bir fotoğraf stüdyosu açtı. 1954'ten itibaren Akbaba mizah dergisinde takma isimlerle mizah öyküleri yazdı.

 Yazın yaşamı boyunda 100'ün üzerinde takma isim kullandı. Kemal Tahir'le birlikte Düşün Yayınevi'ni kurdu.Yeni Gazete, Akşam ve Tanin'de köşe yazıları yazdı. Yazarlığı, Öncü, Yeni Tanin ve "Ustura" isimli bir mizah eki de hazırladığı Günaydın gazetesinde sürdürdü.

1962'de Zübük isimli mizah dergisini çıkardı. 1963'te yayınevinin yanmasının ardından sadece yazmaya başladı. 1972'de Çatalca'da kimsesiz çocukların eğitimini gerçekleştirmeyi amaçlayan Nesin Vakfı'nı kurdu. Kitaplarının tüm gelirini bu vakfa bağışladı. 

1976-1980 arasında her dalda edebiyat ödülleri veren Nesin Vakfı Edebiyat Yıllığı'nı çıkardı. 1979'da seçildiği Türkiye Yazarlar Sendikası Başkanlığı görevini yıllarca sürdürdü. Sadece Türk edebiyatının değil dünya mizah edebiyatının da sayılı isimleri arasında yer alan Aziz Nesin, düşünceleri ve yazıları nedeniyle siyasi iktidarlardan sürekli baskı gördü, tutuklandı, yargılandı, sürgün edildi, cezaevlerinde kaldı.

6 Temmuz 1995 tarihinde yaşamını yitirdi.

 Öykülerinde Türk toplumunu ayrıntılarıyla yansıtır. Anlatımında halk edebiyatının ana öğelerinden yararlanır. Yer yer masal temasıyla ve mizah aracılığıyla günlük olayları, toplumsal aksaklıkları eleştirir. Türk edebiyatında çağdaş mizah yazarlığı tekniklerini geliştiren, genç mizah yazarlarının doğmasına yolaçan yazardır.

ZORLA

Kendiliğimden şiir yazmadım 

Şiir yazdırttı kendini 

Hiçbir seviyi ben bırakmadım 

Seviler bıraktırttı kendini 

Kaçmadığıma bakmayın siz 

Döğüştümse namus deyip 

Hiçbir kavgayı ben çıkarmadım 

Kavgaya zorladılar beni 

Bu amansız yarışa kendim girmedim 

Soluk soluğa yarışta buldum kendimi 

Gönüllü katılmadım hiçbirine 

İstesem de istemesem de yarışa kattılar beni 

Biliyorum ki yazılan artık yaşanmaz 

Ben yazmak istemedim 

Yaşamak istedim sevgimi 

Kendileri yazdırttılar kendilerini..

 

BİTKİ OLACAKSAM

Bitki Olacaksam 

Çayır çimen olayım 

Aman baldıran değil 

Yol altında kalacaksam 

Gelin arabaları geçsin üstümden 

Çelik paletler değil 

Üstümde çocuklar koşuşsun 

Ne kaçan ne kovalayan 

Askerler değil 

Kerpiç yapacaksanız beni 

Okullarda kullanın 

Ceza evlerinde değil 

Soluğum tükenmez de kalırsa 

Islık öttürsünler 

Aman ha düdük değil 

Kalem yapın beni kalem 

Şiirler yazın sevgi üstüne 

Ölüm kararı değil 

Ölünce yaşamalıyım defne yapraklarında 

Sakın ola ki 

Silahlarda değil.

MERAK

içimde bir merak 

öyle bir merak ki 

ölümümden bir ay sonra 

bir güncük yaşamak 

ve 

dostu düşmanı 

suç üstü yakalamak

HOŞÇAKAL GÜZEL DÜNYAM

Hiç kimse buyur etmedi beni 

Bu dünyada hiçbir yere 

Ama açtım bütün kapıları tekmeleyerek 

Bütün engelleri göğüsleyip yıkarak 

Buyrun dediler o zaman incelikle 

Buyur ettiler 

Ve 

Buyurdum 

Elimden geldiğince görevimi yaptım 

Gülümsedim hıçkırıklarımı boğarak 

Sonunda kimsenin yorulmadığı denli yoruldum 

Artık kapılar açık kalsın 

Bundan sonra gireceklere 

Şimdi dinlenmeye gidiyorum 

Hoşcakal güzel dünyam.

BÖYLE GELMİŞ BÖYLE GİTMEZ

Bütün anneler, annelerin en güzeli, 

Sen, en güzellerin güzeli. 

Onüçünde evlendin, 

Onbeşinde beni doğurdun, 

Yirmialtı yaşındaydın, 

Yaşamadan öldün. 

Sevgi taşan bu yüreği sana borçluyum. 

Bir resmin bile yok bende, 

Fotoğraf çektirmek günahtı. 

Ne sinema seyrettin, ne tiyatro. 

Elektrik, havagazı, su, soba, 

Ve karyola bile yoktu evinde. 

Denize giremedin, 

Okuma yazma bilmedin. 

Güzel gözlerin, 

Kara peçenin arkasından baktı dünyaya. 

Yirmialtı yaşındayken 

Yaşamadan öldün... 

Anneler artık yaşamadan ölmeyecek... 

Böyle gelmiş, 

Ama böyle gitmeyecek!

DOĞUM GÜNÜ TELGRAFI

Sen iyi ki doğdun 

Ben iyi ki yaşıyorum 

Ne güzel şey 

Seni hala seviyorum

BOĞULAN ŞAİR

Senin seyircilerin düşman 

Senin yargıcıların düşman 

Öylesine yenmek zorundasın ki 

Kıl payı bırakmadan 

Sayısız genlerle donatmalısın 

İmgeden kristallerini 

Ki kamaşsın gözleri 

Yüreğinden yansıyan ışıltılardan 

Elmasını öyle yontmalısın ki sözcüklerden 

Bakırı kükürdü çevirip altına 

Ki gözlerini alsınlar da kör olsunlar 

Kanının akkora kesmiş parıltılarından 

Her şair gibi değilsin sen 

İşin zor ki ne zor 

Yargıcıların bakışlarında parlıyor 

Keskin dişleri köpekbalıklarının 

Her şairin bir çalgısı var 

Senin tek çalgından duyulmalı orkestralar 

Her şair senin gibi değil 

İşin zor ki ne zor 

Seyircilerin tırnakları sende 

Yargıcıların dişleri sende 

Her şairin bir sesi var 

Senin sesinden haykırmalı korolar 

Yine de yenik sayarlarsa 

Yok sayarlarsa yine de 

Öylesine yok olmalısın 

Taksınlar nişan diye cinayetlerini 

Şiirin koynundayken suç üstünde 

Seni boğdukları zaman