ZİYARET

TAŞOVA'DAYIZ

 

Burhan Bursalıoğlu

1972-1974 yılları arasında, Amasya'nın Taşova ilçesine bağlı Esençay  kasabasında öğretmen olarak çalıştım. Esençay'da iki yıl kaldım ama, kırk yıl kalmışım gibi dostlar edindim. Gerek öğretmen arkadaşlarım gerek halkla çok iyi arkadaşlıklarımız oldu.
Ortaokulla birlikte 20 civarındaki öğretmen  arkadaşlarımızla  olan  dostluğumuz, ben ayrıldıktan sonra da devam etti.

İlk gün M.Karagöz'lerdeyiz

Esençay'a gittiğim yıl, Okul Müdürü Mehmet Görgülü bana 4. sınıfı verdi. 73-74 öğretim yılında o sınıfı mezun ettim. Mezun ettiğim o sınıfın pek çoğu, bugün benimle hala irtibatlarını kesmediler. Telefon, mesaj ve yazışmalarla, her fırsatta beni ararlar.
38 yıldır Taşova'ya gitmek nasip olmadı.

Esençay'ın panaromik görüntüsü

Torunum Alp'in kısa dönem askerliğini  Taşova'da yapmakta olduğundan, bunu fırsat bilerek, annesi, eşim ve ben birlikte  23 Kasım sabahı, önce uçakla Samsun'a, oradan da, günde  saat 11 ve 16 da ,Taşova'dan geçip Erbaa'ya giden 20 kışilik, saat:  11 minibüsüyle Taşova'ya indik.
Bizi, Esençay'dan öğretmen arkadaşım olan, şu anda Taşova'ya yerleşmiş Mehmet Karagöz karşıladı. Alp'e  "evci" izin belgesini alarak O nu görev yerinden aldık.

1973 de yaptığımız büst hala duruyor

Öğretmen evinde yer ayırtmamıza rağmen Karagöz orayı iptal ettirıp bizi evine götürdü.
24 Kasım  Cumartesi günü Öğretmenler  günü idi. Taşova Öğretmen Evinde kutlama programı yapmışlar. Karagöz davet edilmiş olmasına rağmen, benim bir an evvel görmek istediğim Esençay'a gitmeyi tercih etti.

24 Kasım'mı büstün önünde kutladık

Alp'i evde bırakarak, ben eşim, kızım, Karagöz ve eşiyle birlikte, Karagöz'ün arabasıyla Esençay'ın yolunu tuttuk.
Tepeden Esençayın görüntüsünde değişen birşey yok görünüyordu.

Esençay'ın girişi

Girişte "Hoş geldiniz" levhası  vardı. Yollar bıraktığım gibi idi. Bozuk.  "Oraya iktidarın henüz eli uzanmamıştı" kanaatına vardım. Yol kenarındaki okulumuzda bir değişiklik yoktu. Bakımlı idi. Bahçesinde, 1973 yılında, öğretmen arkadaşlarımızla, bizzat yaptığımız "Cumhuriyet"'in 50. yılı anısına  ATATÜRK BÜSTÜ" yerli yerinde idi. 39 yılda sapa sağlam kalmış, sadece ön yüzüne  yazdığımız Atatürk vecizesi silinmişti. Nedenini öğrenmek  için okul görevlilerinden herhangi birini aradık ama kimseyi bulamadık. Biz, Öğretmenler gününü, büstü ziyaret ederek kutladık.

Esençay'ın caddesi

Ana caddede yürümeye başladık. Kahvede bulunanların bir kısmı, özellikle tanıyan ve hatırlamaya çalışanlar  çıkarak yanımıza geliyor,"Hoş geldin Hocam" diyerek elimizi sıkıyor, bir kısmı da  "Bu yabanmcı kım" der gibi bakıyordu. Onlar da sonradan öğrenince etrafımızı alıyor, tanıyanlar, hakkımızda hoşnut sözler söyleyerek ilk kez görenlere tanıtıyorlardı.
Esençay halkı, eski "Cana yakın" lığından birşey kaybetmemiş.Hala o insancıl yakınlıkları devam ediyor.Hala samimi duygular ifade ediliyor. Onların bu samimi karşılamaları, samimi ifadeleri ve içten gelen duyguları bizi de duygulandırdı.

Bekir Tombul, Selami Alıcı, Ali Çetin, Ben ve Mehmet Karagöz A.Çetin'lerde.

Esençay'da bulunan öğretmen arkadaşım Bekir Tombul, Oğlu  İlhami  ve Selami' Alıcı'yı da alarak, sokaklardan yürüyüp , zamanımdaki ortaokul müstahdemi Ali Çetin'in evine gittik. Bizi görünce ne yapacağını şaşırdı. Adeta paniğe kapıldı. Nerde ise ağlayacak duruma geldi. Sarılıyor, kokluyor, mutluluğunu çok güzel sözlerle ifade ediyor, " Hayatımın en mutlu anı bu an" diyor. Orada 7-8 kişiyiz, sepetler dolusu bahçeden topladığı  çeşitli meyveleri bitirecekmişiz gibi önümüze koyuyor, yiyin diyerek ısrar ediyordu.
Nostalji yaptık ve ayrıldık.

Esençay'da ilk oturduğum ev.

Cuma'dan başlayan yağmur orada da devam ediyordu. Ama biz yağmurda ıslanma pahasına sokakları dolaşıyor, eski komşularla sarmaş dolaş oluyor, kimileri ağlıyor kimileri eve  davet ediyorlardı. Orada iken kaldığımız evlerimizin resimlerini çektik. Evler boştu.

İkinci ve son oturduğum  ev

Esençay'lılara, " Bakın ben 38 yıl sonra geldim. Tekrar 38 yıl sonra yine geleceğim. Kendinize iyi bakın. 38 yıl sonra sizi yine böyle göreceğim" dediğimde,  gülerek:  "inşallah hocam , inşallah" deyişlerinde, bir moral tazelenmesi seziyordum.
Esençay'dan dönüp tekrar Taşova'ya geldik. Akşam , eşi de  öğretmen olan, Esençay'dan öğretmen arkadaşım Hayali Eren'lere gittik.

Komşumuz, yaşlanmış

Esençay'da öğretmenlik yapanlar, emekli olduktan sonra bir kısmı Taşova'ya yerleşti. Diğerlerinin  çoğu İstanbul ve İzmir' e  yerleştiler. O nedenle,Taşova'ya  gittiğinde, hepsini görmek mümkün. Bu arada, zamanımda, Esençay İlkokulu Müdürü olan Mehmet Görgülü'ün eşini de ziyaret ettik. Mehmet görgülü , kardeşinin ameliyeti için Samsun'da bulunduğundan görüşemedik.
Pazar günü öğretmen evine gittik. İçinde Milli Eğitim Müdürlüğü de olan büyük bir bina.  Oyun odası, gazete  okuma odası, yemekhane ve otel kısımları bulunmaktadır.

Taşova'nın panaromik görüntüsü

Karagöz'le oradan ayrılarak, Taşova'yı yüksekten seyretmek için tepelere çıktık. Taşova'nın panoromik görüntülerini fotoğrafladık.
Taşova, gelişme göstermiş. Ama bir kentin  38 yılda göstermesi gerekli gelişme yi gösterememiş. Daha çok yenileşme, yayılma, modernleşme olmalıydı. Gelişme yok mu? Var. Özellikle, Amasya, Erbaa ve Samsun yolları geniş ve asfalt. Samsun yolunun bir çok yerinde onarımlar, genişletmeler ve yenilemeler var, ama yollar genelde iyi.

Taşova'dan görüntü

Yeşilırmak, Taşova'nın kenarından geçiyor. Üzerinde bir köprü  vardı üç olmuş. Ana caddenin kenarları ağaçlanmış ve gidiş gelişli tek yön olmuş. Yeni bir hastahane ve siteler yapılmış. Otogar,bazı okullar, Kaymakamlık, jandarma komutanlığı, bankaların binaları, kimi yeni yapılmış kileride değiştirilmiş, onarılmış, yenilenmiş. Ayrıca, 10 bin nüfuslu Taşova'da da yeni 9 cami yapılmış.

Taşova'dan görüntü

Pazar günü akşamı Alp'i görev yerine götürdük. Vedalaşıp teslim ettik. Otogara uğrayarak Pazartesi günü için Samsun'a gidecek minibüsten biletlerimizi aldık  
Akşam eve dostlar geldi. Eski günleri yadettik. Hayali, Eren "Sabah kahvaltısında bizdeyiz" diyerek ayrıldılar.
Sabah Hayali Eren'lere kahvaltıya gittik. Oradan da otogara giderek Samsun'a doğru yola çıktık.
Taşova'da  3 gün kaldık. Bu üç gün içerisinde hiç almadıysak 3 kilo almışızdır. Kime uğradıysak, önümüze, bahçeden, dalından toplanmıiş, hormonsuz doğal yiyecekler getirdiler. Reçel çeşitleri, kaymaklar, bal, peynir çeşitleri ve yeşillikler. Bir de ısrar etmeleri yok mu? Israrlara da dayanamayınca ye babam ye. Kilo almayıpta ne yapacaksın.

Akşam sohpeti

 Buralarda sobaya  hasret kalıyoruz. Onda  yapılan zevkli işler pek çok.  Sobada mısır patlatma, kestane pişrme, çaydanlığı sobanın üzerine koyup dem almasını bekleme, elma kabuğunu  sobanın üzerine  koyup kokusunu alma, sobanın ses çıkararat çatır çatır yanışını seyretme, külünd  patates kü
lleme, mısır pişirme  eve benim en çok özlediğim, sırtımı sobaya dönüp onun sıcaklığı ile sırtımı ısıtmak her şeye bedeldi.Ve Karagöz'ün sobasında bunları yaptık.

Hayali ve Eşi Kezban Eren'lerde son kahvaltıda

Mehmet Karagöz ve eşi Necla'nın bizi ağırlamak için çırpınışlarını, Anadolu halkının temsilcisi olarak görüyorum. Onlar bu temsil hakkını  başarıyla yaptılar. Karagöz Ailesine teşekkür ediyorum. Diğer dostların davranışları değişik olamazdı. Çünkü onlar da Anadolu 'lu.  Misafirperverliklerini örnek olacak şekilde gösterdiler. Hepsine teşekkür ediyorum.
Eylül'de uzun vadeli gelmemizi istediler.
Galiba bizi zayıf mı gördüler ne?