MİLLİ BAYRAMLARIMIZ

CUMHURİYET  BAYRAMI  SIFIRLANDIRILAMAZ

 Burhan Bursalıoğlu

Bu gün Cumhuriyet’imizin 89. Yılı.  Son iki yıl hariç her yıl bayram olarak  29 Ekim’lerde, Türkiye  sınırları içinde, dış ülkelerde, Türkiye Cumhuriyeti’nin temsil edildiği her yerde ve Kıbrıs’ta , Türk Vatandaşı kimliği taşıyan, azınlıklar da dahil olmak üzere  kutlanmaktadır.  Son iki yıl çok basit nedenlerden ötürü kutlamalar eğlenceler, gösteriler ve mutat resepsiyonlar yapılmadı.

Bu sene de,bazı yasaklar geldi. Ankara’da düzenlenmek istenen yürüyüş Ankara valisi tarafından yasaklandı. Harp Okulu öğrencilerinin  son iki seneye kadar yaptıkları yürüyüş de trafiğin aksamaması gerekçe gösterilerek izin verilmedi.  Bildiğimiz, Amasya Valisi tarafında yapılması düşünülen resepsiyonun bir pastanede yapılması haberi gündeme düştü. Sanki Amasya’da salon yokmuş gibi bu çok önemli geceyi bir pastanede düzenlemek, Amasya’ lılara bir hakaret olarak düşünüyorum. Resepsiyonun yapılmaması bence daha mantıklı olurdu.

Cumhuriyet’imize ve onun  kurucusu Atatürk’e yapılan aşağılayıcı davranışlar, onur kırıcı uygulamalar, düşmanca davranışların  nedenlerini ,inanın anlayamıyorum.

Cumhuriyet’imizin kurucularının hepsi rahmetli oldu. Başta Atatürk olmak üzere Cumhuriyet kurucularına karşı unutturma kampanyası başlatıldı. Atatürk resim ve posterler çöplükte, büstleri  ve maskları parçalanmış bir durumda yerlerde sürünüyor. Ders kitaplarından  resim ve metinler çıkartılmış, Onuncu yıl marşı ile alay edilir duruma geldik. İmam hatip öğrencileri heykellere çıkıp  el hareketleriyle  düşmanca davranışlar  içinde alay etmekteler.  Milli  Bayramların tamamen kaldırılması için kısım, kısım kırpılmakta, bazı etkili eylem, gösteriş ve toplantılar yasaklanmaktadır. Atatürk devrim  ve  Cumhuriyet’in bekçileri olarak  tanıdığımız Türk Silahlı Kuvvetleri  kuşa çevrildi. Tüm  Atatürkçü paşa ve subaylar  tutuklandı. Ordudaki Atatürk’çü subaylar  tasfiye edildi. Böylece her yapmak istediklerini  korkusuzca yapma ortamı hazırlanmış oldu.  Ulus Devleti bitirilmek isteniyor. Milli değerlerin  ortadan kaldırılmasına çalışılıyor. Yapılan ve yapılacak olanlarla nereye varacaklarını bilmiyoruz. Bir hedefleri nin olduğunu sık sık söylüyorlar . 2023. Yani Cumhuriyetin 100. Yılı.  Tabii o tarihe kadar yönetimde kalırlarsa, bizlerin de ömrümüz yeterse göreceğiz.

Ama yine de diyorum ki,  bu insanlar yakın tarihimizi anlatan kitapları okumamışlar  Cumhuriyet  tarihinin sayfalarını karıştırmamışlar. Cumhuriyetimizin nasıl  kazanılmış olduğunu  bilmiyorlar. Bilseler, O insanların kemiklerini sızlatacak ne söz söyler ne de  yapılmış olanları yıktırırlardı.  Bu günkü mevcudiyetlerini,  bu günkü mevkilerini , rahatlıklarını, aileleri ile huzurlu oluşlarını, mutlu oluşlarını, babalarını tanımış, baba sevgisini tatmış olmalarını, varlıklarını,  köle olmaktan kurtulmalarını, ulusun hür ve bağımsızlığını sağlayanın, parasız, ordusuz, silahsız, bir avuç  arkadaşıyla, kelle koltukta, dünyanın en güçlü devletlerine karşı koyanlara, Atatürk  ,İsmet İnönü, Kazım Karabekir,Kemalettin Sami Paşa, Halit Paşa,  Kazım Özalp Paşa, Fethi Okyar’a , kısaca yaşamlarını  O insanlara  borçlu olduklarını bilmiyorlar. Cumhuriyetimizi n  hangi imkansızlıklarla , nice şehit ve gaziler  vererek kurulduğunu  bilmiş olsalar, Türk’ün geleneğinde  olduğu gibi, “ Ölenin arkasından  kem söz  söylenmez.”  İnanışımıza göre  konuşmaz  ve onları küçüksemezlerdi.

 İstiklal Savaşımızın kazanılmasında, düşmanların Anadolu’dan kovulmasında, camilerimizin kiliseye dönüşmemesinde, minarelerin sessiz kalmamasını,  bayrağımızın yerine başka bir devletin  bayrağının asılmamasını sağlayan, babası belli olmayan çocukların doğmalarını engelleyen Türk Ulusunun ve Türk devletinin dünya üzerinden silinmesine müsaade etmeyen yürekli insanlara  borçlu olduklarını bilirlerdi. Türk Ulusu yekvücut , tek yumruk olmuştu.  Düşmanların başına  balyoz gibi indi. Ve o vuruşun ardından oluşan Cumhuriyet ve onun getirdiği Devrimler, yenilikler bir bir yok edilmeye uğraşılıyor. O şerefli kahramanlar unutturulmaya çalışılıyor, Atatürk köşeleri okullardan kaldırılıyor. Andımız yasaklanıyor, heykellere saldırılarak tahrip ediliyor. Heykellere çiçek  konması yasaklanıyor. Evet,  bu çiçek konmasının yasaklanması  hangi mantığa uygun anlayamadım. Aslında hiç birini anlayamadım da, bu bana biraz değişik geldi. Atatürk’ün mozolesine çelenk koyanlar, heykellere konmasını yasaklıyor. Acaba diyorum ileride mozoleye çelenk konması, hatta Anıtkabir ziyareti de yasaklanacak mıdır?

Bazı olaylar da tek başına olmaktadır. Yöneticiler bu gibi olaylar karşısında da suskun durmaktalar. Yasaklar delinmekte, demokrasinin olduğu bir ülkede bir veya birkaç kişi , vatandaşın hür iradesine karşı gelmektedir. Bunların önü alınmazsa ileride ne olur bilinmez.

Masallar vardır, inanılması mümkün olmayan olaylar dizisidir.  Bazı insanlara, elde avuçta hiçbir malzeme, makine , insan gücü olmadan, her tarafımız  son model silahlarla donatılmış düşman  ordularıyla çevrilmiş düşmanı yeneceksin, 600 yıllık  bir İmparatorluğa son vereceksin, ve Cumhuriyetle idare edilecek yeni bir devlet kuracaksın, halkına özgürlük yolu açacaksın, onlara medeniyet ve bağımsızlığı getireceksin, Din özgürlüğü ve laikliği bahşedeceksin, kısa zamanda bunları yapacaksın. İnanılacak gibi değil. İşte bunlar bazı insanlarımıza masal gibi geliyor.  Çünkü, gerçekleri kabullenemiyorlar.

O günleri görmeden , yaşamadan, okumadan yorum yapanlar, bu günlerle kıyaslayıp alay edenler de var.  Koca bir devlet kuran Mustafa Kemal Atatürk, çayını tatlandırmak için tek şekerin yanına ikinci bir şekeri bulamazken, yaverine,camideki insanlardan topladığı 1000 lirayı  getiren Ankara Müftüsüne, şekeri, kahvesi olmayan yaverin  durumu belli etmemek için,  müftüye –“ Size bir şey ikram  etmek isterdim, ama, çayı ve kahveyi sevmediğinizi biliyorum.Onun için bir şey ikram edemiyorum” diyişine karşılık,   gerçeği kavrayan müftü de yaveri bozmamak için, “Haklısınız. Ben ikisini de kullanmıyorum. Sizi fazla meşgul etmeyeyim.  Giriştiğiniz bu kutsal  işinizde Allah size yardım  edecektir.” Diyerek ayrılıyor.

Bu günkü imkanlarla o zamanki  imkanları  karşılaştırarak 90 yıl öncesiyle alay edenler de var. Bugün Başbakan’a   7.  modern   uçak siparişi   veriliyor.  Dar ve tahta sıralarda oturan  milletvekilleri,şimdi  lüks deri koltuklarda oturuyor.  90 yıl önceki Vekiller,  han köşelerinde, arkadaşlarının bir,iki gözlü  odalarında kalırken, şimdikiler lüks ev ve dairelerde kalıyorlar. Vekillerin Meclisteki  odaları yenileniyor, Marmara mermeri  İznik çinisi ve Afrika’dan ısmarlanan  ahşap  malzemeleriyle  onarılacak. Meclis Başkanlık Konutu adı verilen lüks evlerin yapımında en son yenilikler yapılacak, 2500 yıl bozulmayan Küfeki taşları ve Afrikada yetişen iroko ve venge ağaçlarının tahtaları kullanılacak. 90 yıl önce Meclise yaya veya fayton,at gibi vasıtalarla gidilirken, bu gün Vekillerin altında özel şoförlü  yüzbinlerce değerinde lüks mersedesler var. Vekillerin yardımcıları , danışmanları ve sekreterleri, Meclis başkanının 60 danışmanı da caba.

 Her vekil  seçildiği bölgenin sorunlarıyla ilgilenmek ve onlara çözüm üretmek  mecburiyetindedir. Onun için, o dönem seçilemeyen  eski vekilleri  danışman olarak değil de, bölgesini iyi tanıyan birisini  danışman yapmak  daha uygun değil midir.  Yardımcıya ne ihtiyaç var anlamış değilim.

Şimdi, bu insanlar,  kendilerini  Meclise girmelerini sağlayan,  bu kadar imkanlar tanıyan, mutlu, huzurlu ve rahat yaşamalarını sağlayan  Cumhuıriyet’in ve onun kutlama programlarının, şimdilik, bir kısmına  yasak getirmektedirler.

Devlet Erkanı, Belli günlerde Anıtkabire    giderek  mozoleye çelenk koyuyor, bir taraftan da Atatürk ve İstiklal  savaşı şehitlerimizi temsil eden abidelere çiçek konması yasaklanıyor.  Umarım ileriki tarihlerde mozoleye çiçek konması yasaklanmaz.

Büyük Önder, büyük Kumandan, en büyük Türk, Mustafa Kemal Atatürk beyinlerimizde öyle yerleşti  ki, onu oradan koparmak mümkün olamayacağı gibi Cumhuriyet’in yerine  bir başka rejimin konması  da  imkansızdır.

Bir gün bu yanlışlardan dönülecektir. Ne de olsa Türkiye tarihi okumasalar da hepsi Cumhuriyet çocuklarıdır. Temennim, en kısa zamanda doğru yolu bularak, bu Milleti fazla üzmemeleridir.

Cumhuriyet’imizin 89. Yılı tüm Ulusumuza kutlu olsun.

 

 

BAYRAMLARIMIZ

KURBAN  BAYRAMIMIZ

Burhan Bursalıoğlu

Bugün Dini Bayramlarımızdan ikincisi olan Kurban Bayramını kutlamaya başladık.
İslam Alemi'nin  coşkuyla  kutladığı iki Bayramımız var. Bu yıl birincisi olan Ramazan Bayramını, her nekadar, terörün ve trafik canavarının  verdiği maddi ve ölümlü zararları olmuşsa da, ve her nekadar, bazı insanlarımızın, Bayramı evinde dost ve akrabaları ile geçirme yerine, soluğu deniz kenarında almışsalar da, yine de örf ve adetlerimize uyguna yakın bir şekilde geçirdik.
Aradan 2 ay gibi bir zaman geçti ve Kurban Bayramımıza kavuştuk. Bu iki  Bayram arasında terörün doruğa tırmanmış olması, onlarca şehit ailelerinin  feryatları, sel sularının yaptığı maddi ve manevi kayıpları, değişen okul yönetmeliklerin halkımızda oluşturduğu tedirginlik, adli yargılamaların devamı,  inanın ne geçmiş bayramın izlerinin  bıraktığı olumlu yönlerinin  zevkini çıkarmak, ne de, bu bayramı karşılama hazırlığı yapma gibi,geçmiş  zamanlardaki gibi bir seviç ve heyecan içinde olamadık.
İki ay önceki olumsuzluklar fazlası ile hala devam ediyor. Üstelik, kesilecek kurbanların yeri ve acemi kasapların işkence ile kesecekleri kurbanların görüntüleri de ayrı bir üzüntü.
Etrafıma bakıyorum. Hiç kimsede özel bir hazırlık yok.  Bir heyecan, bir hareket, alışveriş yok. İmkanları olan Güney illerine  veya yurt dışına gitmektedirler.  Sanki insanlar bayramı yalnız geçirme taraftarı gibi.  Aile, dost, akraba, arkadaşları ile  birlikte bayramı geçirmek yerine, mekan değiştirmeyi tercih eder durumdalar. Oturup, bayram ziyaretçilerini bekleme yerine, denize girmeyi, özgürce dolaşabileceği,  görmediği ülkeleri gezmek onlar için Bayramdan kaçmak gibi değil midir. Ben öyle algılıyorum.

Peki, bayram dan uzaklaşan ailelerin , yetişmekte olan çocuklarına, bayramın kutsallığı, bayram sevinci, bayramın gelenekleri, örf ve adetleri nasıl öğretilecektir. Yaklaşan Bayram  heyecenı, çocuklara alınacak hediyelerin zevki nasıl tattırılacaktır? O çocukların sevinci ve gelecek bayramları dört gözle bekleme duyguları nasıl aşılanacaktır.?
Benim çocukluğumda, yaz kış olsun, bayram hangi mevsime rastlarsa rastlasın, önce ev temizliği yapılırdı. Boya, badana ve tamirat ön şarttı.  Ramazan Bayramında   tatlılar,çocuklara elbise, ayakkabı gibi hediyeler alınır, onları yastığımızın altında saklardık.   Bayramlaşmaya gelecek olan çocuklar için mendil ve bozuk para ,şeker alınırdı. Tepsi, tepsi tatlılar hazırlanırdı. Kurban Bayramında aynı hazırlıklar yapılır, ayrıca kurbanlıklar alınır, en az bir hafta o hayvan bakılır, boynuna kurdale takılırdı. Çocuklar onu gezdirirdi.

Bayram namazından sonra herkes bayramlaşır, evde çocuklar yeni giysilerini  giyer,   büyüklerimizden  başlayarak bayramlarını ellerini öperek kutlar, harçlığımızı alır, yakın ve mahallemizdeki evleri ziyaret ederdik.  Dargınlar barışır, düşmanlar dost olurdu.  Zamanımızda yozlaşma görüyorum. Aynı apartmanda, karşı karşıya oturanlar birbirine ziyarette dahi bulunmuyorlar. Merhaba bile demiyorlar.  Bu durum Sosyologlar tarafından enine boyuna incelenip  durum raporu çıkarılarak nereden nereye indiğimizi göstermeliler.

Bu bayramın bir başka üzücü yönü de kurbanlıkların kesildikten sonra birakılan atıklar. Geçmiş yıllarda gördüğümüz çirkin manzaralar, umarın bu bayram sonrasında görmeyiz. Belediyelerimizin alacağı önlemler ve bu önlemlere uymayı görev addeden  kurban kesicilerinin davranışları sonucunda dünyamıza karşı gülünç duruma düşmeyiz.
Tüm halkımızın,  bütün olumsuzluklar yanında. Kurban Bayramını, mutlu , sağlıklı, üzüntüsüz, doğal afetsiz, terörden uzak geçirmelerini diliyor, sevgi ve saygılarımı sunuyorum. 















 

SÖO BİRLİKTELİĞİ

SÖO MEZUNLARI TOPLANTISI İYİ GEÇMEDİ.

Burhan BURSALIOĞLU

29 Eylül sabahı Bodrum'dan3 araba ve eşlerimizle birlikte 9 Sivas Öğretmen Okulu Mezunu
arkadaşlarımla Kuşadası- Davutlar'da bulunan Egerie Bach tatil köyüne doğru yola çıktık. 2 saat sonra tatil köyüne vardık.

34. buluşmada arkadaşlarımızla karşılaşma heyecanını beklerken, karşımıza Rus ve Bulgar turistleri çıktı. Burası Rus ve Bulgar turistlere hitap ediyormuş. Duvarlardaki uyarı yazıları ve levhalar Bulgarca ve Rusça.

Bizden önce gelen ve bizden sonra gelen arkadaşlarımızla sarmaş dolaş olduktan sonra,odalarımızın anahtarlarını saat: 15 den sonra verdiler. Bir kısım turistlerin boşalttığı odaların temizliği için bekletilmişiz.

TURİSTİK  TESİS

 

Genel olarak, yabancılara hizmet veren bu tatil köyü sanki kendi haline bırakılmış, bakımsız,kullanılacak araç gereçler in bir kısmı bozuk,kırıl ,boyasız,çatlak veya çalışmaz durumda idi. 34. yılımıza kadar gittiğimiz hiçbir yerde bu kadar bakımsız,terkedilmiş hiçbir turistik tesis görmedik. Yemekhane çok geniş. Açık ve kapalı bülümleri var. Ama hizmet sıfır. Açık büfe, çeşitli yemekler,çeşitli salata ve tatlılar. İlk günden barsakları bozulanlar,hastalananlar son güne kadar devam etti. Su bardakları,çay bardakları ve çay kaşıkları plastikten,ekmekler bütün olarak masaya konmuş yanında da bir ekmek bıçağı, herkes ihtiyacı kadarını keserek alıyor. Şikayetlerimizin sonucunda sadece çay bardakları kulplu porselenlerle değiştirildi.

BİSİKLET VE YÜRÜYÜŞ PARKURU

Çevre bakımı sıfır. Bütün çiçekler solmuş,kuruyan yapraklar temizlenmemiş,çöpler köpekler tarafından dağıtılmış, kısaca hoş olmayan görüntüler. Mücadele yapılamadığından da sivrisinekler pek çoktu. İlk günden itibaren sineklere yem olduk.

Sonradan öğrendik ki, Bu tesis Zıraat Bankası tarafından 49 yıllığına kiraya verilmiş. Kiracı birkaç sene tesisi kullanmış ve geçen yıl da bir başkasına nasıl satmışsa satmış. Yeni alanlar tesisi yıkıp büyük bir otel yapacaklarmış. Netekim 9. günümüzde birileri geldi, kurban kestiler, çıkacağımız gün, daha tesis boşaltılmadan, 20-30 işçi ve dozerler gelerek yıkıma başlandı. Akşam için uçak bekleyen, otobüs saatini bekleyen oradaki arkadaşlarımızdan öğrendiğimiz kadarıyla, yataklar, televizyonlar, masa sandalyeler toplanmış ve yıkım da tamamlanmak üzereymiş. 

Ertesi sabah  Pazar günü, yani 30 Eylül , saat 07 de kalkarak sahilde yürüyüşe başladım. 10 kilometrelik ,3 metre genişliğinde yürüyüş ve 3 metre genişliğinde de bisiklet parkuru yapılmış. Yürüyüş parkuru  ile deniz arasındaki ince ve sarı kumdan oluşan kumsal, her tarafta 50-60 metre  genişliğinde. Parke taşlardan döşenen yürüyüş ve bisiklet parkurundan sonra 70-80 metre yeşil alan bırakılmış. Yeşil alandan sonra  site evleri.  Tüm site evleri  denize dik şekilde planlanmış. Bütün  evler denizi görüyor. Güzel bir planlama ile yerleşim alanı oluşmuş. Ne yazık ki, sitelere ait olan yeşil alanlar çok temiz, belediyeye ait olan bölgeler ise çöp yığını. Ana caddelerin kaldırımları, ağaçların altları da çöplük. Belediyenin sanki temizlik birimi yok.

Hakkı ÇAĞLAR, Metin GÜVENÇ, Ben, H.H.Tekışık,İzzettin UZUNCAve İlhami Erdağı

Tesisin en olumlu çalışması, her sabah oda bakıcı kadınların gelip temizlik yapması, etrafı ve yatakları düzeltmeleri, pikelerle değişik duruşlarda kuğu modelleri yapmaları. Onlardan herkes memnundu.

Yarı açık, Pegasus adı verilen oyun bölümünde hiçbir oyun aleti yoktu. Buna karşılık su, çay,neskafe ücretsiz ve devamlı idi. Birçok arkadaş dışardan oyun kağıdı, okey takımı aldılar, denizden arta kalan vakitlerini oyun oynayarak geçirdiler.

Tesisin bütün olumsuzluklarına karşı kendi imkanlarımızla geziler oluşturduk. Tekne ile koy gezileri, Meryem Ana, Efes, Selçuk, güzelce gezilerinin yanında, Yunanistan' ın Sisam adası gezisi gibi.

35 arkadaş birleşerek yakında bulunan müzikli gazino da 2 gece yemekli eğlence düzenledik.

BEKLENMEYEN KAYIPLARIMIZ

 

Bu arada, 2 günlüğüne, Ankara dan Hüseyin Hüsnü Tekışık, Cemil Mıhçı ve İzmir'den İzzettin Uzunca geldiler. 2. eğlence gecemizde 1945 ve 1948 mezunları bu efsane öğretmenlerimiz de aramızdaydı.

BEDRİYE SAĞLAMER 

                                                              İSMAİL  GÜLAMBER

Gelenler gelmeyenleri merak ederken,İzmirde ikamet eden, her toplantımıza eşiyle iştirak eden Sivas Öğretmen Okulu 1953 mezunu, 1933 Diyarbakır doğumlu İsmail Gülamber arkadaşımızı ve iki gün sonra da, yine İzmir'de ikamet eden 1951 SÖO mezunu Sivas 1932 doğumlu Bedriye Sağlameri' kaybettiğimizin haberi neşemizi alıp götürmüştü. Bedriye ve İsmail arkadaşlarımıza Allahtan rahmet diliyorum. Aile, dost  ve SÖO mezunlarına da başsağlığı, kalanlara da uzun ömürler diliyorum.

Üzüntümüz   bukadarla da kalmadı.

34. buluşma organizesini arkadaşımız Turgut Terzioğlu yapmıştı. Turgut titiz bir insandı. Olumsuzlukları asgari.ye indirmrk için çabalayıp dururdu. Bu arada Sivas Öğretmen Okulunun açılışının 100. yılına rastlayan 2014 yılı için bir kitap hazırlama girişimini başlatmıştı. Birlikteliğimizin dokuzuncu günü, sabah 8.30 da Meryem ana ve efes gezilerine katılacaklarını yolcu ettikten sonra bana, bilgisayarının tamirde olduğunu, bu nedenle, hazırlayacağı kitap için. Milli Eğitim Bakanlığından, Sivas Öğretmen Okulunun kuruluşundan kapanışına kadar olan süre içinde mezun olanların diploma defteri süretini istediğini, Bakanlık bir sidi gönderdiğini, henüz içinde ne olduğunu bilmediğini, benim bilgisayardan sidiye bakmamızı rica etti. Ben de bilgisayarı alarak Pegasus salonuna getirip sidiyi incelemeye başladık. Turgut , sidide 1950 ile 1968 yuılları arasında mezun olanları gördu ve kızdı. "-Ben yüz yıllık mezunların listesini istedim Bakanlık eksik göndermiş" diyerek üzüntüsünü ifade etti. Ekleyerek" Kışın Sivas'a giderken Bakanlığa uğrar hepsini alırım" dedi. Kendi ve etrafımızda toplanan arkadaşların diploma defterindeki resim ve notlarına bakarak kimin notları daha yüksekmiş şeklinde yorumlar ve gülüşmelerle önemli bir zaman geçirdik. Daha sonra Turgut Terzioğlu arada tavla oynuyor ve arkadaşların problemlerini çözmeye çalışıyordu. Gece yarısı herkes problemsiz odalarına çekildi.

Sabahleyin 6.45 de yürüyüşüme çıktım. 08 de kahvaltımı yaptım. Kalktım, bir arkadaşım telaşla yanıma gelerek, "Turgut'u kaybetmişiz" deyinca şaşırdım. "Haydı canım sana şaka yapmışlar " dedim. Dedim ama telaşlı hali dikkatimi çekti Yemekhanenin .kapalı bölümüne geçtim, hemen hemen herkesin ayakta ve grup oluşturduğunu görüncer "birşeylerin olduğunu " sezinleyip ben de heyecanlandım. Bu sefer beni gören yanıma gelip "Doğru mu' diye olayın yanlış veya doğruluğunu benden öğrenmeye çalıştılar, ama ben de onlar kadar biliyor, üstelik ben olayın bir şaka olabileceğini düşünüyordum. Çünkü dün beraberdik. Herhangi bir rahatsızlığı yoktu. Geziyor, yiyor, içiyordu. Bunun bi.r şaka olabileceğini düşündüm. Herkesteki telaş beni araştırmaya itti. Müessese görevlisi arada bir şakalaştığım bir bayana rastladım. Turgutla ilgili birşey duydun mu dedim. Bana üzüntülü olarak gerçeği anlattı. Gece ona telefon etmişler. Turgut Beyin rahatsızlandığını, Turgut'u Kuşadası hastanesine , göğsünde yanma şikayeti ile götürüldüğünü, orada kardiyoji olmadığını, bu nedenle hastanın Söke Devlet Hastanesine sevkedildiğini, kendisinin de Sökede bulunması nedeniyle ilgilenmesi istendiğini  anlattı.. Hastahaneye gitmiş, müdahale eden doktoru tanıyormuş Ondan bilgi almış. Kalp kontrolünde bir şey çıkmamış. Böbreklere sonda takmışlar, bir damla bile gelmemiş. Böbrekleri çalışmadığını söylemişler. Akciğerlerde su varmış. Nefes almakta güçlük çekiyormuş. Onun için ciğerlere hava vermişler, ama kurtaramamışlar. Bu bilgileri Egerie Bach ın görevlisinden aldım. Gece 2.30 civarında vefat eden Turgut'un İstanbul'daki çocuklarına haber veriliyor ve sabah çocuklar Söke^ye geliyorler. Eşinin durumunu anlatmaya gerek var mı? Perişandı. Saat 11.30 da topluca hastaneye giderek, 12 de cenaze arabasıyla, Turgut'u İstanbul'a uğurladık.Eşi çocukları ve yakınları da diğer özel arabalarla İstanbul'la gittiler. Ertesi Salı günü tatil köyünü terkettik. O gün ikindi namazında Karacaahmet mezarlığındaki camide namazı kılınarak, SÖO Mezunları adına yaptırılan çelenkler eşliğinde Ümraniye, Kocatepe mezarlığına defnedildi.

 TURGUT TERZİOĞLU

34. birlikteliğimizin son dokuzuncu gününde oluşan bu acı olay hepimizi üzdü. O gün sanki bitmeyecekti. Zamanın çabuk geçmesini, br an önce oradan ayrılmamızı istedik. o gün de geldi ve ayrıldık.

Turgut fazla gülen, neşeli bir insan değil di. Buna rağmen çok sakin, sessiz,hoşgörülü, iyi niyetli, yardım sever bir arkadaşımızdı. 1959 yılında Sivas Öğretmen okulundan mezun, 1942 Kemah doğumlu idi.

Turgut Terzioğlu'na Allahtan rahmet,Ailesine , arkadaşlarına, dostlarına ve Sivas Öğretmen Okulu mezunlarına da sabır diliyorum.

 

GÜNCEL

GELENEKSELLEŞEN BERABERLİK DEVAM EDİYOR

34 yıldır ve her yıl 10 gün olmak üzere, aralıksız Sivas Öğretmen Okulu'ndan mezun olan bizlerin, tekrar bir araya gelme vakti geldi.
29 Eylül 2012 tarihinde, 10 gün için, Kuşadası, Davutlar beldesinde bulunan Egerie Bach tatil köyünde Sivas Öğretmen Okulu mezunları olarak, her yıl olduğu gibi, geçmişin anıları, gençlik maceralarımızı dile getireceğiz.
Dünya'nın hiçbir ülkesinde, bukadar uzun süreli  beraberlik uygulanmamaktadır. Bunu uygulamak ancak, dostluk, arkadaşlık sevgisi yanında, Sivas'ın Kabak yazısının suyu ve havasını almış olanlara mahsustur.
 Arkadaşlık sevgisinin ileri aşamasında olan bizlerin bu birlikteliklerimiz, öyle zannediyorum ki, 2 kişi kalana kadar devam edecektir.
Bizim aramıza katılıp, öğretmen-öğrenci mesafesini yok sayan öğretmenlerimizin de varlığı, bu  toplantılarımızı daha çok onurlandırmaktadır.
Ne yazık ki, zaman zaman aramaızdan ayrılıp, Allahın rahmetine kavuşan sevgili öğretmenlerimiz  yavaş yavaş azaldılar. Bu arada arkadaşlarımızdan da, bu dünya'ya veda edenler olmaktadır. Doğanın bir kanunu olan ölümlerin daha yavaş gelmelerini dilerken, bizleri  terkeden öğretmen ve arkadaşlarımıza Allah'tan rahmet,  Hepsinin nur içinde yatmalarını diliyorum.

Bu maksatla, bir müddet blog yazılarıma devam edemeyeceğim. Okurlarımdan özür diliyor,10 Ekim'de buluşmak üzere, saygı ve sevgilerimi sunuyorum

Burhan Bursalıoğlu

SÖO Mezunları bir yemekte.

   

EĞİTİM

SORUNLARIYLA GELEN ÖĞRETİM YILI
Burhan Bursalıoğlu

Sevgili okuyucularım. Bugün tüm  yurdun dört bucağında  okulların açıldığı gündür.
 Bu öğretim yılı öyle bir şekilde açıldı ki, bütün sorunlarını da yanında taşıdı. Başta öğretmenler ne yapacaklarını bilmiyor. Veliler kuşku içinde.Okul binaları yetersiz ve sınıflar 60-70  kişilik. Birçok okul binaların tamiratları bitmemiş. Araç gereç eksik veya yok. 60 -66 aylık çocuklara göre lavabolar hazırlanmış değil. Bu çocuklar için öğretmen  seminerleri yapılmadı. Açıkta olan öğretmenlerin geleceği belli değil. Okul idarecileri şaşkın. Ders kitapları tümden değişti ve maalesef Atatürk ve inkilaplar müfredattan kaldırıldı. Atatürk ve silah arkadaşları unutturulmak  için gereken her şey yapılıyor. Seçmeli derslerden  üçü hariç  gerisi göz boyama. Seçmeli derslerden "Hazreti Muhammet'in Hayatı, Kuran ve arapçanın dışındakilerin öğretmenleri yok, dershane yok  seçen öğrenci yok "  ALDATMACASIYLA VELİLER  İLK 3 DERSİN SEÇİMİNE ZORLANMAKTADIR.
EĞİTİMDE BİR KAOSTUR BAŞLADI VE BUNUN NASIL, NE ZAMAN BİTECEĞİ DE BELLİ DEĞİL.
Şu ana kadar 600 ün üzerinde ortaokul İmam hatip okuluna çevrildi.  Yukarıda anlattığım aldatmaca sonunda Ülkemizde  galiba sivil ortaokul ve lise kalmayacaktır.
Bu blokta, bundan böyle Milli Eğitimle ( Eğitimin Millisi kalmadı. Galiba, Ömer Dinçer Eğitimi demek daha isabetli olur)  ilgili gelişmeler zaman içinde, düşüncelerini beyan eden yazar ve düşünürlere yer vereceğim.
Bu gün Sözcü Gazetesinin  yazarlarından  Saygı Öztürk'ün eğitimle ilgili yazısını koyuyorum.
Bu öğretim yılı, öğrencilerimize başarılı geçmesini, öğretmen ve idarecilerimize sabırlar diliyor ve velilerimize de oyuna gelmemelerini  tavsiye ediyorum.


 Haktan, hukuktan söz edenlere bak

Saygı Öztürk

Mil­li Eği­tim Ba­kan­lı­ğı, han­gi ya­sa­da, yö­net­me­lik­te de­ği­şik­lik yap­sa, bu du­rum “re­form” di­ye ya­zı­lı­yor. Da­ha ön­ce de be­lirt­ti­ği­miz gi­bi bir­çok ko­nu­da ba­ka­na yan­lış bil­gi ve­ri­li­yor, ba­kan bun­la­rı doğ­ru bil­giy­miş gi­bi ak­ta­rı­yor. An­la­tı­lan­la­ra eği- ­tim­ci­ler inan­mı­yor, çün­kü işin as­lı­nı bi­li­yorlar.

Ye­ni öğ­re­tim yı­lı­na gi­ri­lir­ken okul­la­ra ders ki­tap­la­rı gön­de­ril­di. 5. sı­nıf di­ye bir sı­nıf ol­ma­ma­sı­na rağ­men mil­yon­lar­ca adet 5. sı­nıf ki­ta­bı okul­la­ra ulaş­tı­rıl­dı. İl­ko­kul bi­rin­ci sı­nıf­la­rın, or­ta­okul 1. sı­nıf­la­rın ders prog­ra­mı de­ğiş­ti­ril­di. Üç ay oyun­la ge­çe­cek. An­cak prog­ram bu­na gö­re de­ğil. Ma­dem okut­ma­ya­cak­sı­nız, ki­ta­bı ni­çin ona gö­re bas­tır­mı­yor, dev­le­ti tril­yon­lar­ca li­ra za­ra­ra uğ­ra­tı­yor­su­nuz?

He­def, AK­P’­li ol­ma­yan­lar…
Ta­lim ve Ter­bi­ye Ku­ru­lu­’nun, ona­yın­dan ge­çen ders ki­ta­bı 5 öğ­re­tim yı­lı oku­tu­lu­yor, bu ki­tap­lar da ya­yın­cı­la­rı­na bü­yük pa­ra­lar ka­zan­dı­rı­yor. İş­te bu yüz­den­dir ki, ders ki­tap­la­rı­nın se­çi­mi son de­re­ce önem­li. Ki­tap se­çi­miy­le il­gi­li id­di­alar da gün­dem­den hiç düş­mez.
Ki­tap in­ce­le­me mer­ke­zin­de 100’ün üze­rin­de öğ­ret­men gö­rev ya­par. Bun­lar ara­sın­da bir­kaç yan­lış ya­pan çı­kı­yor ama ken­di­le­ri­ni eği­ti­me ada­mış, gö­rev­le­ri­ni hak­kıy­la ye­ri­ne ge­ti­ren­ler ço­ğun­luk­ta­dır. Önem­li bir bö­lü­mü­nün, AKP yan­lı­sı öğ­ret­men sen­di­ka­sı­nın üye­si ol­ma­ma­sı Ba­kan­lık için so­run ya­ra­tı­yor. Ba­kan­lık, on­la­rı gön­de­ri­yor, öğ­ret­men­ler mah­ke­me ka­ra­rıy­la dö­nü­yor.

Bu kö­şe­nin okur­la­rı­na, Mil­li Eği­tim Ba­kan­lı­ğı Ders Ki­tap­la­rı ve Eği­tim Araç­la­rı Yö­net­me­li­ği­’nin de­ğiş­ti­ri­le­ce­ği­ni, ki­tap in­ce­le­me­si­nin TÜ­Bİ­TA­K’­a dev­re­dil­mek is­ten­di­ği­ni be­lirt­miş, asıl ama­cın ora­da­ki öğ­ret­men­le­ri gön­der­mek ol­du­ğu­nu da ek­le­miş­tim. Mil­li Eği­tim Ba­kan­lı­ğı­’nın bu öne­ri­si­ni, TÜ­Bİ­TAK hak­lı ge­rek­çe­ler­le ka­bul et­me­di. O za­man, Mil­li Eği­tim Ba­kan­lı­ğı ye­ni ara­yı­şa gir­di. Öy­le bir dü­zen­le­me yap­ma­lıy­dı ki, bu mer­kez­de gö­rev­li öğ­ret­men­ler da­ğı­tıl­ma­lı, ken­di­le­ri­ne ya­kın olan­lar da sı­na­va bi­le gir­me­den yük­sel­til­me­liy­di.

Başkanlığa, AK­P’­den ge­ti­ril­di
Mil­li Eği­tim Ba­kan­lı­ğı yö­net­me­li­ği de­ğiş­tir­di. Ders ki­tap­la­rı­nı in­ce­le­yen ko­mis­yon adı git­ti ye­ri­ni “pa­nel” al­dı. Ko­mis­yon üye­si­nin adı da “pa­ne­list” ol­du. De­ği­şik­li­ğe gö­re, Ta­lim ve Ter­bi­ye Ku­ru­lu Baş­kan­lı­ğı­’n­da bir ve­ri ta­ba­nı oluş­tu­ru­la­cak, Tür­ki­ye ge­ne­lin­de dok­to­ra­sı­nı yap­mış olan­lar­dan 5, öğ­ret­men­ler­den 10 yıl hiz­me­ti olan­la­rın ve­ri ta­ba­nın­dan baş­vu­ru­la­rı alı­na­cak. İh­ti­yaç öl­çü­sün­de öğ­ret­men­ler bir ha­vuz­da top­la­na­cak.

Grup Baş­kan­lı­ğı­’na, AKP Ge­nel Mer­ke­zi­’ n­den gön­de­ri­len Ze­ke­ri­ya Er­be­yi 2008’de getirildi. O gö­re­vi­ni sür­dür­me­ye de­vam ede­cek. Er­be­yi, ve­ri ta­ba­nın­da­ki pa­ne­list­le­rin de­ğer­len­dir­me­si­ni, se­çi­mi­ni, ko­or­di­nas­yo­nu­nu ya­pa­cak.

Baş­vu­ru ya­pı­la­cak ki­tap­lar, 6-8 pa­ne­lis­te elek­tro­nik or­tam­da gön­de­ri­le­cek. On­lar ay­rı ay­rı in­ce­le­ye­cek, ra­por­la­rı­nı ya­za­cak (bu­nun için sü­re ko­nul­ma­sı da unu­tul­muş), Ta­lim ve Ter­bi­ye Baş­kan­lı­ğı­’na gön­de­re­cek. Da­ha son­ra pa­ne­list­ler An­ka­ra­’ya çağ­rı­la­cak, ra­por­la­rı din­le­ne­cek. Pa­ne­list­ler gö­rüş bir­li­ği­ne va­ra­bi­lir­se, ra­por ha­zır­la­nıp ki­tap Ta­lim ve Ter­bi­ye Ku­ru­lu­’na su­nu­la­cak.

Her ders­le il­gi­li in­ce­le­me kri­te­ri be­lir­len­miş. 3 ço­ki­yi, 2 iyi, sı­fır ise “i­yi de­ğil”­miş. Hiçbir sistemde, sı­fı­rı “i­yi de­ğil” di­ye de­ğer­len­di­ren bir kriter var mı aca­ba?

Bu­na “Yan­lı­lık be­ya­nı” de­nir
Pa­ne­list­ler­den “yan­sız” dav­ra­na­cak­la­rı­na da­ir bi­rer be­yan alı­na­cak­mış. Yan­sız dav­ra­na­ca­ğı­nı be­yan et­me­si de­mek, yan­lı ol­du­ğu­nu or­ta­ya ko­yar. Böy­le bir yö­net­me­lik olur mu? Öğ­ret­men­le­rin gö­rev­len­dir­me­le­riy­le, ne za­man oku­ya­cak­la­rı, han­gi dö­nem­ler­de An­ka­ra­’ya çağ­rı­la­cak­la­rı da da­hil hiç­bir ay­rın­tı yok.

Bu­gün ya­kın­ma ko­nu­su olan “kir­li iliş­ki­ler” bu kez Ba­kan­lık bi­na­sın­dan çı­kıp bü­tün il ve il­çe­ler­de­ki öğ­ret­men­le­re, okul­la­ra ya­yı­la­cak. Ya­yı­nev­le­ri, ki­tap­la­rı­na yük­sek pu­an ver­me­si için bu kez “pa­ne­list” pe­şin­de ko­şa­cak. Üs­te­lik, bu dü­zen­le­me, ka­li­te­yi ar­tır­mı­yor, kir­li iliş­ki­le­ri de or­ta­dan kal­dır­mı­yor. Kal­dır­ma­dı­ğı gi­bi da­ha da ge­niş­le­ti­yor.

Mil­li Eği­tim Ba­ka­nı Ömer Din­çer, gö­rev­len­dir­me­le­ri ip­tal et­ti. Bu du­rum­da olan­la­rın gel­dik­le­ri oku­la gön­de­ril­me­le­ri ge­re­ki­yor. An­cak, dev­re­ye ba­kan­lar gir­di. Kur­ta­rıl­mak is­te­ne­ni kur­tar­mak, gön­de­ril­mek is­te­ne­ni de gön­der­mek için ba­kın ne­ler ya­pıl­dı:

Mer­kez Teş­ki­la­tın­da Gö­rev­de Yük­selt­me Yö­net­me­li­ği­’ne gö­re, “e­ği­tim uz­ma­nı” ola­bil­mek için sı­na­va gir­me, sı­nav­da bel­li bir pu­an al­ma şar­tı var­dı. Din­çer, 8 Ey­lü­l’­de yö­net­me­li­ği de­ğiş­tir­di. Öğ­ret­men­le­rin eği­tim uz­ma­nı ola­bil­me­si için sı­na­va gir­me ve bel­li pu­an al­ma şar­tı­nı kal­dır­dı. Ta­lim Ter­bi­ye Ku­ru­lu­’n­da, ge­nel mü­dür­lük­ler­de gö­rev­li öğ­ret­men­le­rin baş­vu­ru­la­rı alı­na­cak, bun­lar sı­na­va gir­me­den “e­ği­tim uz­ma­nı” ola­rak ça­lış­tı­rı­la­cak. Di­ğer­le­ri­ne ise “o­ku­lu­nu­za marş marş” de­ni­le­cek.

Son­ra hak­tan, hu­kuk­tan, ada­let­ten söz ede­cek­si­niz. Sev­sin­ler si­zi…
----

EĞİTİM

EĞİTİMDE  4+4+4  ÜN  ALDATMACASI

Burhan Bursalıoğlu

Bugün 10 Eylül. Tüm Türkiye'de İlkokul birinci sınıflar okullarına başlayacaklardır.
4+4+4  sistemi  ile, tüm okullarımız,17 Eylül'de Eğitim ve Öğretime, bir bilinmezlik ve kargaşa ortamında kapılarını açacaklardır.
4+4+4 sistemi öyle bir kargaşa  yaratacak ki, veliler çocuklarını okula gönderdikleri için pişman olacaklar, çocuklar da "okul bu mu, yeni sistem bu mu" diyerek ya okulu terk edecek veya  nefret edecek. Sonuçta bunalıma girecektir.
Özellikle  hazırlanan birinci sınıf müfredat programının tüm içeriği, bir yıl boyunca 2 harf , 10 na kadar sayı saymayı ve bol bol oyundur. 5.5 yaşındaki çocuklar zaten ana okullarında veya ailesinde  daha çok bilgiler elde etmektedir. Hatta ana okullarında okumayı söken ve özel gecelerinde taktim, konuşma ve şiir okuyanlar, yabancı dille monoloğ şarkı söyleyenler de olmaktadır.  Ana okulundaki çocuğu , ilkokula mecburen getir ve  iki harf ile 10 na kadar sayı sayması için bir yıl alıkoy! Bu nasıl bir eğitim sistemi?
Eleştirilecek tarafları o kadar çok ki, bloğumun sayfaları yetmez.
9.Eylül.2012 tarihli Sözcü Gazetesi yazarlarından Saygı ÖZTÜRK'ün  Eğitimde kandırma dönemi başlıklı yazısını aşağıya aynen bilgilerinize sunuyorum. 4+4+4  sisteminin hangi maksatla  uydurulduğunu ve gerek velileri , gerekse öğrencileri nasıl bir oyunla kandırılıp, kendi mecrasına doğru sürüklediklerini okuyacaksınız.
Tüm velilerimize kolay gelsin diyor, öğrencilerimize başarı ve öğretmenlerimize de sabır diliyorum.

EĞİTİMDE  KANDIRMA  DÖNEMİ

Saygı ÖZTÜRK

Milli Eğitim Bakanlığı, okula başlama yaşını geçmişte de gündeme getirmiş, bugün yaşanan tartışmaların benzeri yapılmıştı. Okul çağına gelmemiş çocuklar okullara gönderildi. Uzmanların görüşlerine uyulmamasının beraberinde getirdiği sorunlar hep birlikte yaşandı. Dönemin ilköğretim genel müdürü, izlenen yanlış politikalar nedeniyle görevden alındı. Bakan Dinçer’in de akıbetinin aynı olacağı anlaşılıyor. Eğitime bu kadar zarar veren, öğretmenleri adeta hasım gibi gören, onların eşlerinden ayrı kalmasını sağlayan Bakanın, bu kadar ”ahh” aldıktan sonra kalıcı olması da şaşırtıcı olur.

AKP’nin önceki Milli Eğitim Bakanları Hüseyin Çelik ve Nimet Çubukçu, bürokratlarını dinler, uzmanların görüşünü alır, kararlarını verirlerdi. Oysa, Ömer Dinçer, eğitim uzmanlarının değil, imam hatip derneklerinin istekleri doğrultusunda adımlar atıyor. Dinçer, bütün okulları imam-hatipleştirme yolunda hızla ilerliyor, yaptıklarını eleştirenleri de PKK’lı ilan ediyor. Ayıptır ayıp…

Bütün okullar imam-hatipleştirildi
Okullardan Atatürk’ün, İsmet İnönü’nün adını kaldırıp imam hatibe çevrildi. Bu okullara kayıtları artırmak için her yola başvuruldu. Genel liselerin sayısı azaltıldı, bu okullardaki kontenjan fazlası öğrencilerin imam hatip liselerine gidişlerinin yolu açıldı.

İmam hatip ortaokullarıyla, ortaokullar arasında program yönünden hiçbir farklılık kalmadı. İmam hatip liselerinde Kur’an-ı Kerim, Hz. Muhammed’in Hayatı dersleri zorunlu, diğer ortaokullarda ise seçmeli. Kalan bütün dersler aynı. “Ortaokulda bu dersler seçmeli, isteyen bu dersleri seçer, istemeyen seçmez” denilecektir.

Ancak durum bildiğiniz gibi değil. Kurnazlık burada da devreye girdi. Milli Eğitim Bakanı’nın gözüne girmek isteyen müdürler yapacaklarını yine yaptı. Neler yaptı anlatalım.

Kur’an-ı Kerim’in adı seçmeli
Hemen hepsi Milli Eğitim Bakanı Ömer Dinçer’in bakanlığı döneminde göreve getirilen il milli eğitim müdürleri, okullara “öğrencinin seçmeli dersleri arasında mutlaka Kur’an-ı Kerim bulunsun. Öğrencinin, Kur-an-ı Kerim dersini seçmesini sağlamak için bu derse ilgi olduğunu, diğer derslere yeterli ilgi olmadığından o ders için sınıf açılmayacağını” anlatmaya başladılar.
Elimde bu konuda çok sayıda belge var. Örneği Konya’dan verelim. Okul müdürlükleri, seçmeli dersler arasından eleme yapıyor, okullarından hangi seçmeli derslerin alınabileceğinin listesini çıkarıyor. Öğrencinin adını, soyadını yazıp okul müdürlüğüne vereceği dilekçe hazırlanmış. Okul yönetiminin seçtiği dersler sıralayalım: Kur’an-ı Kerim, Hz.Muhammed’in Hayatı, İşletme, Uluslararası İlişkiler (haftada ikişer saat), Temel Dini Bilgiler, Bilgi Kuramı, Demokrasi ve İnsan Hakları (haftada birer saat).

Öğrencilerin okul türlerine göre seçmeli ders sayısı da farklı. Örneğin Anadolu Ticaret Meslek Lisesi öğrencileri haftada 4 saat seçmeli ders alacak. Okul yönetimi, dilekçede yer alan derslerden hangisinin seçilmesi gerektiğini öğrenci velisine söylüyor. Öyle listedeki gibi istediğin dersi seçmek yok. Okul müdürü diyecektir ki, “Sayın veli, sizin istediğiniz dersin seçmeli olarak okutulabilmesi için en az 10 öğrenci tarafından seçilmesi gerekmektedir. Ancak, bu dersi seçen yok. Yani o ders için sınıf açılmaz. Onun için bizim işaretlediğimiz iki dersi seçin” diyor.

Velinin istediği değil
Veli istediği kadar, “Ben, listedeki seçmeli derslerden çocuğumun ‘Demokrasi ve İnsan Hakları’ ile ‘Uluslararası İlişkiler’ derslerini okumasını istiyorum” derse, okul müdürü, bu derslerden ancak birisini seçebileceğini, diğerinin de Kur’an-ı Kerim dersi olmasını söylüyor.

Açıkçası, hemen tüm okullarda Kur’an-ı Kerim’i seçmeli olmaktan çıkarılıp, “zorunlu seçmeli” hale getirildi. Velilerin “Ben çocuğumun Uluslararası İlişkiler ile Demokrasi ve İnsan Hakları dersini seçmeli olarak okumasını istiyorum. Ama okul yönetimi, seçmeli dersler için veliye ‘seçme’ hakkı tanımıyor, onların istediği derslerini seçmenizi istiyor” dilekçelerini kim dikkate alacak? Veli ne kadar “Bizler Allah’a şükretmesini ve Atatürk’e teşekkür etmesini bilen insanlarız” dese de, değişen bir şey olmuyor. Seçmeli dersin seçimini veli yapıyor. Ancak, gerçek durum hiç öyle değil…

Okullarda mescit istenecek
Yine söylemiştik, imam hatip dışındaki okullarda da Kur’an-ı Kerim dersinde isteyen öğrencinin başını örteceğini ve böylece türbanın liselere, ortaokullara ineceğini. Bu yazdıklarımızı da bakan doğruladı.

Bir şey daha yazıyorum: Hemen her lisede mescit açılacak. Hem de, mescitlerin açılması için dayanak 12 Eylül 1980 tarihinden sonra okullara gönderilen bir genelgeye dayandırılacak. Diyanet İşleri Başkanı Mehmet Görmez, eski Diyanet İşleri Başkanı Tayyar Altıkulaç’ın Din Öğretimi Genel Müdürlüğü döneminde gönderdiği genelgeyi arıyor. Her üniversiteye mutlaka cami yaptırılmasını isteyen başkan, liselere de mescit açılmasını isterse niçin yadırgansın. Hatta, “helal olsun Görmez başkana” denilecektir…
----

EDEBİYAT

Güzel Ülkem Canım Türkiyem

Sen karış, karış, adım, adım
 Sahip olduğum Vatanımsın.
 Sen Edirne'den Ardahan'a,
 Bölünmez bir bütünsün.
 Sen namusum,
 Sen şerefim,
 Sen onurum
 Şanlı Türkiye'msin.


 Sen Ankara, İzmir, İstanbul'sun;
 Sen şehitler diyarı Çanakkale'sin,
 Sen efeler diyarı Aydın'sın;
 Sen Mevlana Celalettin- i Rumi'sin.
                                                                                                       Sen,
Hacı Bektaş- i Velisin,
 Sen medeniyetlerin beşiği şanlı Türkiye'sin.

 Sen, Avrupa, sen Asyasın.
 Sen, Diyarbakı,r sen Şanlıurfa'sın.
 Sen Bingö,l sen Erzincan'sın;
 Sen Karacaoğlan, sen Pir Sultan Abdal'sın.
 Sen Aşık Veysel, sen Yunus Emresin;
 Sen Mimar Sinan'ın, şah eseri Selimiye'sin;
 Sen ulu camiler diyarı yeşil Bursa'sın.

 Sen Fatih'in sunduğu nimet,
 Sen Atatürk'ün kurduğu devletsin.
 Sen Gaziantep, Adana, Antalya'sın,
 Sen Sivas, Samsun, Erzurum'sun.
 Sen Sakarya, Trabzon, Dumlupınarsın;
 Sen Necip Fazıl, sen Yaşar Kemalsin.
 Sen Türk, Kürt, Laz, Çerkez, Romansın.
 Sen Azeri, sen Tatar, sen Kırgız, sen Kıbrıs, sen Gürcü'sün;
 Sen bileği bükülmez şanlı Türkiye'sin.

 Kısacası sen, sayamadığım
 Nice cihan devletlerinin pirisin.
 Sen Erciyes, sen Uludağ, sen Kaçkar'sın.
 Sen en büyük devle,t yeryüzündeki cennetsin.
 Sen yüce TÜRKİYE CUMHURİYETİ DEVLETİSİN.